از زمان تدوین فرضیه غیرعلمی توسط دیوید پرلموتر (1978) در زبان شناسی نظری، انقطاع ناپذیری مورد توجه زیادی قرار گرفته است. این کتاب بررسی عمیقی از ناگذرانی شکاف را همانطور که در ایتالیایی رخ می دهد ارائه می دهد.
پیشنهاد اصلی این است که مظاهر عدم انتقال شکاف در ایتالیایی، در حالی که به طور متفاوتی توسط شرایط خوب شکل‌گیری در رمزگذاری ساختار اطلاعات محدود می‌شوند، در درجه اول از تنش بین هم‌ترازی اتهامی ( نحوی) و فعال (معنای) ناشی می‌شوند. برخلاف رویکردهایی که انتخاب عملگر کامل را به عنوان تشخیص اولیه نحو غیر اتهامی یا بی‌اراتیو در نظر می‌گیرند، این مطالعه بر اساس تحلیل دسته‌ای از پدیده‌های مرتبط (از جمله توافق، سرکوب استدلال، دو حوزه مورفوسمانتیک را در ساخت‌های ناگذر شناسایی می‌کند. , ne-cliticization , رفتار ماضی مضاعف, مورفوسنتکس گزاره های تجربه کننده و ترتیب کلمات و همچنین انتخاب عملگر کامل). این کار با تجزیه و تحلیل میزان تعامل عوامل معنایی، نحوی و گفتمانی در تعیین هر یک از مظاهر ناگذرانی شکاف، عدم تطابق در حوزه تشخیص های مختلف را با موفقیت نشان می دهد.
این مطالعه با تکیه بر بینش های ارائه شده توسط گرامر نقش و مرجع، و با تکیه بر شواهد مبتنی بر پیکره و مقایسه متقابل گویشی، مشارکت های تجربی و نظری جدیدی را در بحث در مورد ناگذرانی تقسیم می کند. این کتاب برای زبان شناسان با هر گرایش نظری قابل دسترسی است و برای محققان و محققان در زبان شناسی، گونه شناسی و زبان شناسی نظری ایتالیایی و رمانتیک، خواندنی محرک خواهد بود.
