حروف تعریف در زبان ایتالیایی
حروف در زبان ایتالیایی به دلیل دارا بودن جنسیت و اقسام گوناگون از مهم ترین مباحث تلقی می شود و از همان ابتدا برای سهولت بیشتر کار باید اسامی را با جنسیت و حرف تعریفشان آموخت تا در ادامه به مشکل بر نخوریم. این مقاله توسط تیم حرفه ای گرامر نویسان سایت فرالن و مجموعه آموزشگاه های زبان های خارجه فراست نوین تهیه شده که امیدواریم پس از مطالعه دقیق آن دیگر در مبحث حروف تعریف در زبان ایتالیایی به مشکل بر نخورید.
برای مثال در زبان ایتالیایی اگر گوینده بخواهد در مورد سگی چیزی بگوید، ابتدا باید مشخص کند که آیا این جمله برای همه گونه ها ی سگ ها مانند مثال (Il cane è il migliore amico dell’uomo – سگ بهترین دوست انسان است) یا یک مورد و خاص است مانند این مثال است(Marco ha un cane pezzato – مارک یک سگ لکه دار دارد).
همانطور که در مثال ها هم میبینید اولین جمله il cane کلی گویی در مورد سگ هاست، پس شناس محسوب می شود و حرف تعریف مفرد مذکر il گرفته ولی در مثال دومی un cane به یک عدد سگ اساره دارد و حرف تعریف un گرفته است.
در زبان ایتالیایی حروف تعریف، به همراه سایر بخشهای گفتار، به عنوان مثال، صفتهای اشاره (questo cane – این سگ)، صفات نامشخص (alcuni cani – برخی سگها)، یا صفات های کیفیتی (un bel cane – یک سگ زیبا)، عملکرد مهم را در جمله ایفا می کنند که دانستن هر یک برای جمله سازی دقیق واجب و ضروری است.
همانطور که پیش تر اشاره کردیم در زبان ایتالیایی تعجب آور نیست که رابطه نزدیک بین حروف تعریف و اسم وجود دارد. فقط در برخی شرایط خاص یک اسم می تواند بدون حرف تعریف (مثلاً با برخی از نام های خاص مانند ماریا (Maria) یا پاریس (Parigi) بیاید، در حالی که حرف تعریف همیشه با یک اسم دنبال می شود. همچنین، در زبان ایتالیایی این حروف توانایی ساخت اسامی را از کلماتی دارد که به طور معمول این چنین دسته بندی نمی شوند (این تغییر از لحاظ گرامری، نامگذاری (nominalization) نامیده می شود). در واقع، هر قسمت سخن (parte del discorso)، وقتی با حروف تعریف همراه باشد، به اسم تبدیل می شود و این اهمیت بی نهایت حروف تعریف را نشان می دهد.
برای مثال صفت های utile (پر کاربرد) و dilettevole (خوشایند)، حروف ربط “اما” و “اگر” (ma,se)، قیدهای “زیاد” و “خیلی” (assai ,troppo) و افعال “دادن” و “داشتن” و “انجام دادن” (dare ,avere,fare) را در نظیر بگیرید. همین موارد با کاربردهای گرامری گوناگون و غیر اسمی اگر قبل از آنها حروف تعریف بیاوریم تبدیل به اسم می شوند. مانند:
unire l’utile al dilettevole.
ترکیب کار و تفریح.
con i “ma” e con i “se” non si fa la storia.
با اما و اگر، نمیشه روزگار را سپری کرد.
l’assai basta e il troppo guasto.
دیگر بس است.
calcolare il dare e l’avere.
داد و ستد را در نظر گرفتن.
si avvicina con un fare sospetto.
او با شکاکی با همه چیز مواجه می شود.
نکته: همانطور که دیدید تمامی کلمات بالا، حرف تعریف گرفتند تبدیل به اسم می شوند.
در ایتالیایی مدرن حرف تعریف بیانگر دو چیز است:
1. تمایز بین گروه خاص یا یک چیز
il cane è l’animale più fedele / un cane abbaiava nella strada.
سگ وفادارترین حیوان است/سگی در خیابان پارس کرد.
با توجه به مثال های بالا به راحتی میتوان فرق بین il و un را فهمید.
نکته: در مثال اول il cane به دلیل عدم وجود il (حرف تعریف مشخص) در زبان فارسی، همان سگ ترجمه و un cane با گرفتن عدد یک و یا ی نکره سگی ترجمه می شود ولی در انگلیسی آن را the dog می گوییم و un cane را a dog ترجمه می کنیم.
2. برای تمایز و فرق بین شناس و ناشناس
از مهمترین کاربرد های حروف تعریف همین تمایز بین شناس و ناشناس است. در کل از حرف تعریف مشخص برای صحبت کردن در مورد چیزهایی که می شناسیم و از حروف تعریف نامشخص برای صحبت در مورد چیزهای نانشخص و ناشناس استفاده می کنیم. مانند:
il bambino è nel giardino.
پسر بچه در باغ است. (شناس)
un bambino è nel giardino.
یک پسر بچه در باغ است. (ناشناس)
در مثال اول حرف تعریف مشخص به این واقعیت اشاره دارد که گوینده از قبل که il bambino را می گوید، پسر بچه را می شناسد، و آن پسرک که برای کسانی که به او گوش می دهند نیز شناخته شده است. در این حالت bambino یک عنصر شناخته شده در جمله است، اما وقتی از حرف نامعین استفاده می شود، فرض می کند که گوینده یا شنوندگان از آنچه ارجاع می شود آگاهی نداشته باشند و پسرک را نشناسند و اولین باری است که به آن اشاره می کند.
در کل در زبان های رومنس و مشتق شده از لاتین نظیر فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی و یا غیر رومنس نظیر روسی، آلمانی و انگلیسی، حروف تعریف تعیین می کنند که آیا این اسم شناس است یا ناشناس و به دلیل عدم وجود آنها در فارسی فهم و ساز و کار کمی دشوار ولی بعد از گذر کمی زمان و جا افتادن این گرامر بسیار شیرین می شود.
در بعضی از موارد رابطه بین حروف تعریف و اسامی با آمدن حروف تعریف قبل از کلماتی با کارایی صفت، ضمیر موصولی، اسم مفعول و … تبدیل به قسم جداگانه با نقشی جداگانه در جمله می شوند. مانند:
la nuova costruzione
صفت: ساختمان جدید
il direttore, la cui lettera me è appena giunta, mi informa sui nuovi sviluppi dell’azienda
مدیر عامل، کسی که نامه اش تازه به دستم رسیده است، من را از توسعه و پیشرفت های جدید آگاه کرد.
ضمیر موصولی برای چه کسی:
il suddetto author
اسم مفعول: نویسنده پیش تر اشاره شده
بعضی از قیود:
certain adverbs: l’allora capo del governo; il già menzionato autore
نخست وزیر حال و نویسنده از پیش اشاره شده.
نکته: هر سه مثال بالا جز نمونه های بسیار رسمی در نامه نگاری و نوشتاری ایتالیایی است.
حال می خواهیم این حروف را در جدول در حالت مفرد و جمع و شناس و ناشناس بررسی کنیم:
در حالت شناس، مفرد مذکر حرف تعریف ما il و مفرد مونث la و در جمع مذکر حرف تعریف ما i و مونث آن le است و بر عکس آن در حالت ناشناس، مفرد مذکر حرف تعریف ما un و مونث ما una و طبیعتا جمع هم ندارد. مانند:
- il cane / un cane
- la casa / una casa
- i cani / cani (or dei cani)
- le case / case (or delle case)
نکته: در زبان ایتالیایی بعضی از اسامی یک شکل دارند و برلی تفکیک جنسیت باید فقط حرف تعریف آن را عوض کنیم. برای مثال کلمه nipote به معنی خواهر زاده و برادر زاده پسری و دختری را در نظر بگیرید:
- il / la nipote
همانطور که می بینید با تغییر il به la قبل لز nipote جنسیت آن تغییر می کند.
جدول حروف تعریف ایتالیایی در حالت شناس و ناشناس
ARTICOLO
| DETERMINATO | INDETERMINATO | ||||
| maschile
(مذکر) |
femminile
(مونث) |
maschile
(مذکر) |
femminile | ||
| singolare | il, lo (l’) | la (l’) | un, uno | una (un’) | |
| plurale | i, gli | le | |||
این بود از موضوع حروف تعریف در زبان ایتالیایی که امیدوارم به خوبی یاد گرفته باشید. اگر سوالی در این موضوع دارید، حتما از بخش نظرات همین صفحه مطرح کنید تا پاسخ دهیم. همچنین می توانید در کلاس های آموزش آنلاین زبان ایتالیایی فرالن شرکت کنید تا به این زبان شیرین به طور کامل مسلط شوید. اطلاعات بیشتر کلاس ها، در صفحه این زبان در سایت وجود دارد.
دیدگاهتان را بنویسید