عبارات وصفی در زبان انگلیسی
عبارات وصفی، قیدی، اسمی و حرف اضافه ای همگی جز دروس نسبتا سخت در زبان انگلیسی محسوب می شوند و برای درک کامل و بهتر آنها، حتما باید موارد پایه را بلد باشید. پس قبل از ورود به مبحث عبارات وصفی (adjective clause) یادآوری و توصیه می کنیم حتما موارد پایه ای در مورد صفات و انواع آن را در همین سایت مطالعه کنید تا به مشکل برنخورید.
نکته بسیار مهم که برای درک عبارات و جمله واره ها (clauses) باید بدانید این است که تا قبل از برخورد با این ساختار ها شما اقسام مختلف جمله نظیر اسم، صفت و … را تک کلمه می دانستید ولی جمله واره ها به شما دید سیع تری در ساختار زبان می دهند و به شما می آموزند که همین اقسام می توانند جمله هم باشند. برای مثال در همین درس عبارات وصفی می آموزید که صفات به جای تک کلمه بودن می توانند جمله هم باشند.
جمله واره ها متشکل از فاعل و فعل هستند ولی فرقشان با جمله عادی در این است که آنها برای تکمیل شدن معنایشان نیازمند جمله ای دیگر هستند.
فهرست مقاله
عبارات وصفی چه چیزی هستند؟
عبارات وصفی (با نام دیگر جملات موصولی)، جمله واره هایی وابسته هستند که به عنوان صفاتی چند کلمه ای برای توصیف اسم هایشان عمل می کنند. از ویژگی های بارز و مهم عبارات وصفی می توان به داشتن فعل و فاعل آنها اشاره کرد ولی هرگز به تنهایی معنی کامل نمی دهند.
آنها معمولا با یک ضمیر موصولی شروع می شوند و به ما توصیف و شرحی در مورد اسم یا ضمیر بعد از خود می دهند. کار ضمایر موصولی پیوند دادن جمله واره به ایم یا ضمیر است.
این ضمایر عبارتند از:
- who (کسی که /که)
- whom (شخصی که)
- whose (برای کسی که)
- that (که)
- which (که)
مثال:
The woman who was driving must be the one to blame.
خانمی که رانندگی می کرد باید مقصر باشد.
I spent two hours talking. to Kim, whom I’d met only once before.
دو ساعت با کیم حرف زدم، که او را فقط یک بار دیده بودم.
That’s the man whose house we painted.
او مردی است که خانه اش نقاشی شده است.
The people that live next door are having a party.
افرادی که در خانه کناری زندگی می کنند جشن گرفته اند.
Did you see the letter which came today?
نامه ای که امروز آمد را دیده ای؟
نقش گرامری ضمایر موصولی در این گونه ساختار ها
در زبان انگلیسی، ضمایر موصولی می توانند نقش ها و کاربردهای گرامری مختلفی بر اساس جایگاهشان در جملات بگیرند.
|
Subject فاعلی |
Object
مفعولی |
Possessive
ملکی |
|---|---|---|
| who | who/whom | whose |
| which | which | whose |
| that | that | – |
It was my friend who told everybody my secret. → subject relative pronoun
این دوستم بود که راز مرا به همه گفت.
The child whom they found was sent home. → object relative pronoun
بچه ای که پیدا شده بود را به خانه اش فرستادند.
This is the boy whose parents are both professors. → possessive relative pronoun
این بچه ای است که هر دو والدینش مدرس دانگشاه هستند.
ضمایر موصولی محذوف یا مستتر (Elliptical Relative Pronoun)
بعضی اوقات، هنگامی که ضمیر موصولی ‘that’ مفعول جمله واره موصولی باشد، می توانیم آن را حذف کنیم. نام تخصصی این گونه ضمیر ها، ضمایر موصولی مستتر (elliptical relative pronoun) است.
I like the cookies that she makes. → I like the cookies she makes.
کلوچه هایی که او می پزد را دوست دارم.
قید های موصولی هم می توانند در ابتدای جملات ظاهر شوند. اگر آنها جمله واره ای وابسته را به اسمی در جمله ارتباط دهند، جمله واره های وصفی نامیده می شوند. قید های موصولی عبارتند از.
- when (وقتی که/زمانی که/هنگامی که)
- where (جایی که)
- why (دلیلی که)
مثال:
Today was the day when I was supposed to get married.
امروز روزی بود که قرار بود ازدواج کنم.
This is the place where I hid the key.
اینجا، جایی بود که کلید را قایم کردم.
Just tell me the reason why you did this.
فقط به من دلیل این کاری را که کردی بگو.
در زبان انگلیسی غیر رسمی، هر گاه ضمیر موصولی جمله ما مفعول حرف اضافه باشد، شما می توانید جمله واره یا عبارت را با حرف اضافه تمام کنید. اگر چه در انگلیسی رسمی، کار درست این است که حرف اضافه را قبل از ضمیر در جمله قرار دهید.
This is the book which we had been looking for. (Informal) → This is the book for which we had been looking. (Formal)
این کتابی است که دنبالش گشته بودیم.
It was Jack that I was really worried about. (Informal) → It was Jack about whom I was really worried. (formal)
این جک بود بود که خیلی نگرانش بودیم.
نکته: در جمله غیر رسمی بالا ضمیر موصولی ‘that’ به ‘whom’ در حالت رسمی تغییر کرد.
جایگاه عبارت وصفی در جمله
عبارت وصفی در جملات، دقیقا بعد از اسمی می آیند که آنرا توصیف می کنند.
تمام عبارات وصفی باید دارای فاعل و فعل باشند. اگر چه، خود به تنهایی معنی کامل ندارند و باید با جمله دیگر معنی کامل را پیدا کنند و کار عبارات وصفی طبق چیزی که بارها از اول این مقاله تکرار کردیم، توصیف و شرح اسم و ضمیر موجود در جمله است.
عبارات وصفی ضروری و غیر ضروری
دقیقا مانند درس و مبحث ضمایر موصولی و به دلیل ارتباط تنگاتنگ آن مبحث با همین عبارات وصفی، جمله واره های وصفی هم می توانند دو حالت ضروری و غیر ضروری داشته باشند. بدین صورت که اگر اطلاعات اینگونه جملات برای شنونده ضروری باشد به آنها Essential (restrictive) و اگر هم غیر ضروی باشد به آنها Non-essential (non-restrictive) می گوییم. جمله واره های ضروری نیاز به هیچ علامت گذاری و ویرگولی در داخل خود ندارند ولی جمله واره های غیر ضروری دارای ویرگول هستند.
Do you know the people who live across the road?
افرادی که آن سوی خیابان زندگی می کنند را می شناسی؟
در مثال بالا اطلاعات ضروری است و بدون قسمت دارای ضمیر موصولی جمله ناقص است و نمی توانیم بگوییم
Do you know the people?
افراد را می شناسی؟
چون جمله کاملا مبهم و گنگ است.
ولی در مثال
I discussed it with my father, who is a dentist.
آن موضوع را با پدرم که دندانپزشک است مطرح کردم.
همانطور که می بینید این جمله وصفی غیر ضروری است و قسمت دارای ضمی موصولی را می توان حذف کرد چون دارد به ما اطلاعات اضافی می دهد.
تمایز بین جمله واره های وصفی و اصطلاحات وصفی
شاید اسم این دو ساختار کمی گیج کننده به نظر بیاید ولی باید بدانید که عبارات و جمله واره ها همیشه فعل و فاعل دارند ولی اصطلاحات وصفی نیاز به هیچ فعل و فاعلی ندارند.
این بود از مبحث عبارات وصفی در زبان انگلیسی که امیدوارم برای شما مفید و کاربردی بوده باشد. اگر سوالی در این مورد دارید در بخش نظرات بپرسید. راستی برای یادگیری کامل زبان انگلیسی می توانید در کلاس های آموزش زبان انگلیسی فرالن شرکت کنید. اطلاعات بیشتر در صفحه مربوط به این زبان در سایت قرار دارد.
دیدگاهتان را بنویسید