کاربرد تخصیص گر ها در زبان انگلیسی (عمومی و تخصصی)

مبحث زیر یکی از شیرین و در عین حال گسترده ترین مباحث و دروس در زبان انگلیسی می باشد. شاید بهترین ترجمه برای determiners را بتوان ‘تخصیص گر یا وابسته های اسمی’ نامید.

از همان ابتدا و ترم های پایه کمابیش هر فراگیری با انواع ساده آن رو در رو می شود ولی رفته رفته با گذر زمان اگر فرد کمی در کتاب های گرامری تخصصی تری نظیر Practical English grammar, oxford grammar dictionary و حتی advance grammar in use کنکاش کند، متوجه می شود که تخصیص گر ها انواع بسیاری دارند که هر کدام کاربرد های ویژه و خاصی را دارند که اکنون در این مقاله می خواهیم آنها را جداگانه و در جزییات بررسی کنیم.

لازم به ذکر است برای سهولت شما عزیزان و سروران مقاله زیر در دو بخش عمومی و تخصصی تدوین و گرد آوری شده است تا همگان با هر سطح سوادی بتوانند از آن بهره ببرند.

فهرست مقاله

تخصیص گر ها دقیقا چه چیزی هستند؟

تخصیص گر ها و وابسته های اسمی کلماتی هستند که اسم جمله را توصیف می کنند ولی نباید آنها را با صفات در جمله اشتباه گرفت.

آنها اطلاعات کلی نظیر معرفه، نکره، شناس، ناشناس، عام یا خاص بودن اسم مورد نظر به ما می دهند.

انواع تخصیص گر ها در زبان انگلیسی

تخصیص گر ها در زبان انگلیسی به گروه های زیر تقسیم می شوند:

pre-determiners (پیش تخصیص گر)
central determiners (تخصیص گر های مرکزی)
post-determiners (تخصیص گر های پسین)

حال می خواهیم هر یک را جداگانه بررسی کنیم.

تخصیص گر های پیشین (Pre-determiners)

تخصیص گر های پیشین همانطور که از نامشان پیداست پیش و قبل از تخصیص گر های مرکزی و یا به تنهایی قبل از اسم در جمله می آیند. انواع معروف آنها عبارتند از:

multipliers (ضرب ها)
fractions (اعداد کسری)
intensifiers (تشدید کننده ها)
distributives (both, all) (واژه های پخشی)

مثال:

She eats twice the normal amount.

دو برابر مقدار عادی غذا می خورد.

I will give you half my salad.

نصف سالادم را بهت می دهم.

Three-forth the cup has to be filled with oil.

سه چهارم فنجان باید با روغن پر شود.

تشدید کننده ها (Intensifiers)

از تشدید کننده ها برای تقویت و شدت بخشیدن به اسم ها یا صفات استفاده می کنیم. مثال:

The first day of school was such terrible day that I rather not go there again.

اولین روز مدرسه به قدری بد بود که ترجیح می دهم دیگر آنجا نروم.

What a mess you are!

چقدر شلخته ای!

واژه های پخشی (Distributives)

واژه های پخشی تخصیص گر هایی هستند که به گروه های خاص اسمی اشاره می کنند. معروف ترین آنها عباراند از:

both (هر دو /دو)
all (همه)

مثال:

Both my friends are in love with Hanna.

هر دو دوستانم عاشق حنا هستند.

I gave all his money back.

تمام پولش را پس دادم.

تخصیص گر های مرکزی (Central Determiners)

تخصیص گر های مرکزی جایگاهی میانی دارند و آنجا می توانند تخصیص گر های پیشین و یا حتی پسین بعد از اسم ظاهر شوند.

معروف ترین تخصیص گر های این دسته عبارتند از:

articles (حروف تعریف)
possessive determiners ( تخصیص گر های ملکی)
demonstrative determiners (تخصیص گر های اشاره ای)
interrogative determiners (تخصیص گر های سوالی)

اکنون به کاربرد هر کدام جداگانه دقت کنید.

حروف تعریف (Articles)

حروف تعریف کلماتی هستند که اسم را برای ما مشخص می کنند و آن را شرح می دهند. آنها به ما می گویمد که آیا اسمی مشخص و یا نامشخص (definite or indefinite) است. برای مثال در زبان انگلیسی حرف تعریف the وحود دارد که حرف تعریف مشخص و معرفه است و از آن برای اسامی استفاده می شود که مورد شناس شنونده است ولی در زبان فارسی اصلا ترجمه نمی شود و در مقابل آن دو حرف تعریف a/an نکره و نامشخص هستند که به شنونده نا معلوم بودن را القا می کنند و در زبان فارسی همان یک و یا ی نکره ترجمه می شوند.

I heard a noise.

صدایی شنیدم.

The teacher started to walk in the class.

معلم شروع به قدم زدن در کلاس کرد.

تخصیص گر های اشاره ای (Demonstrative Determiners)

آنها را با نام دیگر ضمایر اشاره ای می شناسید که کارشان اشاره به وسایل و چیز هاست و فقط باید قبل از اسم به کار گرفته شوند. مثال:

This (این)
That (آن)
These (این ها)
Those (آن ها)

مثال:

Those butterflies are flying around the flowers.

آن پروانه ها دارند دور گل ها پراوز می کنند.

That girl standing over there, is the one who won the prize.

آن دختر که آنجا ایستاده است، کسی است که جایزه را برده است.

تخصیص گر های ملکی (Possessive Determiners)

تخصیص گر های ملکی هم همان صفات ملکی هستند که به مالکیت چیزی اشاره می کنند. به عبارت دیگر آنها به ما می گویند چه چیزی برای چه کسی است و با معانی برای من/تو/او و … در جمله به شکل زیر ظاهر می شوند.

My
Your
His
Her
Its
Our
Their

مثال:

Those are my pants honey, put them on the bed, please.

عزیزم آنها شلوار من هستند، روی تخت بگذارشان لطفا.

The cooks set their tables for the match on their own

آشپزها میزهای خود را برای مسابقه می‌چینند.

کاربرد تخصیص گرهای سوالی و پرسشی (Interrogative Determiners)

از این تخصیص گر ها برای پرسیدن سوال استفاده می کنیم و معروف ترین انها عبارتند از:

whose (برای چه کسی)
what (چه چیزی)
which (کدام)

مثال:

Whose car is this?

این ماشین چه کسی است؟

What color is your car?

ماشینت چه رنگی است؟

تخصیص گرهای پرسشی را فقط باید به تنهایی بدون هیچ تخصیص گر پسین یا پیشین به کار برد.

کاربرد تخصیص گر های پسین (Post-determiners)

تخصیص گر های پسین را می توان بعد از تخصیص گرهای مرکزی استفاده کرد که معروف ترین آنها عبارتند از:

numerals (اعدادی)
quantifiers (کمیت سنج ها)
distributives (پخشی)

حال به کاربرد هر کدام جداگانه دقت کنید.

کاربرد تخصیص گر عددی (Numerals)

این نوع تخصیص گر ها می توانند اعداد ترتیبی و شمارشی باشند و ترتیبشان بسیار مهم است:

The first time I saw him I knew he would be the one.

اولین باری که او را دیدم می دانستم او همانی که می خواستم است.

The next time you are here, make sure you tell the truth.

دفعه بعدی اینجا بودی، مطمئن شوید که حقیقت را می گویید.

کاربرد کمیت سنج ها (Quantifiers)

همانطور که از نام ابن دسته تخصیص گر هم پیداست، این گروه مقدار و کمیت را نشان می دهند و به عنوان تخصیص گر پسین کاربرد دارند و معروف ترین آنها عبارتند از:

some (بعضی/مقداری)
any (هیچ)
plenty (خیلی)
few (کمی)
little (کم)
many (خیلی/تعداد زیادی)

مثال:

Many people voted for him.

خیلی از مردم به او رای دادند.

A few glasses are still filled with red wine.

تعداد کمی از لیوان ها با شراب پر شده است.

تخصیص گر های پخشی (Distributive Determiners)

شاید اسمشان کمی عجیب باشد ولی آنها را بارها دیده اید. این تخصیص گرها به اسامی به صورت گروهی و دسته ای رجوع می کنند و کلی در نظر می گیرند که معروف ترین آنها عبارتند از:

Either (هر یک /یکی از دو تا )
Neither (هیچ کدام/هیچ یک از آن دو)
Each (هر)
Every (هر)

مثال:

Each one of us is trying to get the prize.

هر یک از ما تلاش می کنیم جایزه ای ببریم.

I spent every minute of my life with my mother.

هر دقیقه از زندگی ام را با مادرم گذراندم.

نکته: هر سه نوع تخصیص گر پیشین،پسین و مرکزی (Pre-determiners, post-determiners, central determiners) به تنهایی می توانند به عنوان تخصیص گر اسم اصلی در جمله بیایند.

Both parents came to the meeting.

هر دو والدین به قرار ملاقات آمدند.

My sister is an accountant.

خواهرم یک حسابدار است.

Neither book was interesting for me.

هیچ کدام از کتابها برایم جذاب نبودند.

تفاوت بین صفت ها و تخصیص گر ها (Adjectives vs. Determiners)

با وجود اینکه هر دو گروه کارشان توصیف و شرح اسامی است اما صفات و تخصیص گر ها از هم متفاوت هستند. تخصیص گر ها فقط می توانند به صورت یکباره و قبل از اسم بیایند اما صفات می توانند گروهی قبل و هم بعد از اسم بیایند برای درک بهتر به جدول زیر و امکان احتمال ترکیب صفات و افعال دقت کنید:

determiner + determiner	✗	adjective + adjective	✓
determiner + adjective	✓	adjective + determiner	✗
determiner + noun	✓	adjective + noun	✓
noun + determiner	✗	noun + adjective	✗
verb + determiner	✗	verb + adjective	✓
can omit determiner	✗	can omit adjective	✓

تخصیص گر ها همیشه قبل از اسامی جمع نمی آیند و در بعضی موارد می توانیم آنها را حذف کنیم اما قبل از اسامی مفرد، حضور آنها الزامی و عملا غیر قابل حذف هستند. از سوی دیگر در زبان انگلیسی صفات قبل از اسامی را به راحتی می توان از جمله حذف کرد به طوری که جمله معنی کامل بدهد.

نکات تخصصی تر این مبحث

همانطور که ابتدای مقاله و در قسمت عمومی این مبحث گفتیم، در زبان انگلیسی تخصیص گر ها کلماتی نظیر the, my, some, several و … هستند که به مفرد، جمع، شناس، ناشناس، تعداد، کمیت و … اسامی می پردازند. آنها قبل از اسم در جمله طاهر می شوند ولی هرگز صفت محسوب نمی شوند.

the moon (ماه)
this house (این خانه)
every week (هر هفته)
a nice day (یک روز خوب)
some problems (بعضی مشکلات)
enough trouble (دردسر کافی)
my fat old cat (گربه پیر من)
either arm (هر بازو)
several young students (چندین شاگرد جوان)

در زبان انگلیسی دو گروه تخصیص وجود دارند:

1)گروه اول تخصیص گر هایی نظیر the, my, this که به شناخت و شناسایی چیز ها کمک می کند و به ما می گوید آن چیز آشنا، معروف و یا برای شنونده ناشناس است و یا بیانگر مالکیت و تملک است.

مثال بیشتر برای تخصیص گر های گروه اول:

possessives: my, your, his, her, its, our, your, their, one’s, whose

همانطور که می بینید دسته بالا، صفات ملکی نظیر برای من، تو، او، ما و … در انگلیسی هستند که مقاله آنها را جداگانه و کامل در همین سایت فرالن کار کرده ایم.

demonstratives: this, these, that, those

این دسته هم ضمایر اشاره با معانی این، آن، این ها و آنها هستند که آنها را هم در مقاله ای جدا خدمتان معرفی کرده ایم.

دقت داشته باشید که تخصیص گر های دو دسته بالا هیچ وقت با هم نمی آیند. برای مثال می توانیم بگوییم یک دوست a friend (یک دوست) و یا دوست من (my friend) و یا این دوست (this friend) اما هرگز نمی توانیم در زبان انگلیسی the my friend یا the this friend و this my friend و یا my this friend بگوییم و همگی ترکیب های غلطی هستند.

تنها حالتی که در زبان انگلیسی می توان چند تخصیص گر گروه اول را با هم آورد استفاده صفات ملکی با حرف تعریف ناشناس a/an و یا ضمیر اشاره است. مثال:

She’s a friend of mine. (not She’s a my friend)

او یکی از دوستانم است.

2)گروه دوم شامل تخصیص گر هایی نظیر some, each, much, enough می شود که بیشتر آنها کمیت سنج ها (quantifiers) هستند و بیانگر تعداد چیزی هستند که معروف ترین آنها که مطمئنا معرف حضورتان است.

some (تعدادی)
any (هیچ)
no (هیچ)
each (هر)
every (هر)
either (هر کدام)
neither (هیچ کدام)
much (خیلی)
many (خیلی)
more (بیشتر)
most (بیشتر)
(a) little (کمی)
less (کمتر)
least (کمترین)
(a) few (کمی)
fewer (کمتر)
fewest (کمترین)
enough (کافی)
several (تعدادی)
all (همه)
both (هر دو)
half (نصف)
what (چه/کدام)
whatever (هر چه/هر چیز)
which (چیز)
whichever (هرچیز/هر کدام)

هستند که در مقاله های مختلف در همین سایت جداگانه آنها و انواع کاربرد هایشان را دیده اید.

دقت داشته باشید تخصیص گر ها و وابسته های اسمی گروه دوم کاربرد های متفاوت و مجزایی دارند. بعضی از آنها با اسامی مفرد و بعضی با جمع و تعدادی با غیر قابل شمارش ها و بعضی در چند حالت و چند منظوره می آیند.

جالب است بدانید اکثر تخصیص گر های گروه دوم را در صورت معنی دادن می توان ترکیب کرد.

مثال:

We meet every few days.

هر چند روز ملاقات می کنیم.

Have you got any more coffee?

قهوه بیشتری دارید؟

اکنون می خواهیم به ترکیب تخصیص گر های گروه اول و دوم بپردازیم و چند مثال برایتان بزنیم. فقط باید دقت کنید تخصیص گر های گروه دوم را مستقیما می توان قبل از اسامی و بدون استفاده از حرف اضافه of آورد.

Have you got any sugar?

شکر دارید؟

Most people agree with me. (not Most of people …)

اکثر افراد با من هم عقیده اند.

اما اگر بخواهیم تخصیص گر های گروه دوم را قبل از گروه اول بیاوریم باید حتما از حرف اضافه of استفاده کنیم.

اکنون مثال های زیر را مقایسه کنید:

some people (بعضی مردم)
enough remarks (نظر های کافی)
some of the people (بعضی از مردم)
enough of those remarks (نظر های اندازه کافی)
which friends (کدام دوستان)
neither door (هیچ غذا)
which of your friends (کدام دوستانت)
neither of these doors (هیچ کدام از این درب ها)
each child (هر بچه)
most shops (بیشتر مغازه ها)
each of my children (هر یک از بچه هایم)
most of the shops (بیشتر مغازه ها)

در بعضی از موارد به ندرت شاهد ترکیب و همراهی تخصیص گر گروه دوم با حرف اضافه of و اسم هستیم و این بیشتر هنگامی رخ می دهد که بخواهیم به اسم خاص مکانی یا اسم غیر قابل شمارشی که به کل موضوع و سوژه اشاره دارد، رجوع کنیم.

Most of Wales was without electricity last night.

اکثر نقاط ولز دیشب بدون برق بود.

Much of philosophy is concerned with questions that have no answers.

بیشتر علم فلسفه درگیر سوالات بی جواب است.

در زبان انگلیسی ساختار دیگری که با تخصیص گر های گروه دوم شاهد هستیم ترکیب تخصیص گر های گروه دوم با خرف اضافه of به همراه ضمایر است.

neither of them (هیچ یک از آنها)
which of us (کدامیک از ما)
most of you (بیشتر ما ها)

کاربرد no/none و every/every one

در تخصیص گر no و every را قبل از of نمی آوریم؛ به جای آن از none و every one استفاده می کنیم. مقایسه کنید:

no friends (هیچ دوستی)
every blouse (هر بلیزی)
none of my friends (هیچ یک از دوستانم)
every one of these blouses (هر کدام از این بلیزها)

کاربرد all (of), both (of), half (of)

در تمامی موارد می توان حرف اضافه of را در صورتی که قبل از اسم بیایند حذف کرد اما اگر قبل از ضمیر بیایند این کار از لحاظ گرامری عملا غیر ممکن است.

all (of) his ideas (همه ایده های او)
half (of) her income (نصف در آمدش)
both (of) my parents (هر دو والدینم)

اما

all of us (not all us) (همه ما)

نکته: دقت داشته باشید که وقتی تخصیص گر های each, every, either و neither را قبل از اسم بدون of به کار می بریم، مفرد هستند.

each tree (هر درخت)
neither partner (هیچ یار/شریکی)

اما با of اسامی را می توان به صورت جمع آورد.

each of the trees (هر درختی)
neither of the partners (هیچ یک از والدین)

حالت دیگر ساختار ترکیبی گروه اول و دوم است که باید دقت داشت تخصیص گر های خاصی از گروه دوم را فقط می توان بعد از گروه اول آورد که آنها many, most, little, least و few هستند.

his many friends

دوستان بی شمار او

these few poems

این تعداد محدود شعر

the least time

کمترین زمان

the most money

بیشترین پول

a little time

زمان کم

a few questions

تعداد کمی سوال (سوالات کمی)

تخصیص گر های گروه بعدی شامل کلماتی نظیر other, such, what, only, numbers می شوند که نه به گروه اول و نه دوم تعلق دارند.

my other sister

خواهر دیگرم

such a nice day

چه روز خوبی

the only possibility

تنها احتمال

the three bears

سه خرس

what a pity

چه حیف

نکته: دو تخصیص گر Other و such را می توان بعد از گروه دوم هم آورد.

many other problems

مشکلات متعدد دیگر

most such requests

بیشتر در خواست های از این قبیل

کاربرد حالت تخصیص گر بدون اسم در زبان انگلیسی

در زبان انگلیسی اگر معنی واضح و روشن باشد می توانیم اسم بعد از تخصیص گر را حذف کنیم.

Do you know Orwels books?* I haven’t read any.

آیا اثری از جرج ارول را می شناسی؟ هیچ کدام از کارهایش را نخوانده ام.

Have we got any tomatoes?* A few.

گوجه فرنگی داریم؟ (فقط) کمی.

Which chair do you want?* This will do.

کدام صندلی را می خواهی؟ این یکی را.

در زبان انگلیسی گاهی تخصیص گر ها را بدون اسم به کار می بریم تا به افراد و مردم اشاره کنیم. این حالت بسیار رسمی و اغلب مهجور و قدیمی تلقی می شود.

Many are called but few are chosen. (The Bible)

خیلی ها فراخوانده می شوند اما فقط تعداد کمی برگزیده.

Some say one thing some say another.

بعضی یک چیز و بعضی دیگر چیزی دیگر می گویند.

OPEN MEETING: ALL (ARE) WELCOME.

جلسه همگانی: همه می توانند بیایند.

نکته: ضمایر ملکی به جز whose و his را می توان بدون اسم هم به کار برد که آنها شامل mine, yours, hers, ours, theirs می شوند. مثال:

That’s my coat.

آن کت من است.

That’s mine.

آن برای من است.

مرور انواع کلی تخصیص گر ها با مثال ها و نکات مهم آنها (تخصصی)

حالت اول تخصیص گرهای پیشین (Predeterminers)

در زبان انگلیسی تخصیص گر های پسین همانطور که از نامشان پیداست کلماتی هستند که قبل از تخصیص گر دیگری در جمله می آیند اما هنوز جزو گروه اسمی در جمله محسوب می شوند.

تخصیص گر های پیشین اغلب کلمات کمیت سنج هستند (quantitive words) که ممکن است قبل از حرف تعریف یا تخصیص گر دیگری بیایند.

برای مثال در تخصیص گر all و both در جملات

all the cookies

تمام کلوچه ها

both her arms

هر دو بازویش

انواع تخصیص گر های پیشین

گروه تخصیص گر های پیشین به چهار دسته

multipliers (ضربدری ها)
fractions (کسری ها)
intensifiers (تشدید کننده ها)
distributives (واژه های پخشی)

تقسیم می شوند.

نکته مهم: تخصیص گر های پیشین معمولا هم زمان تستفاده نمی شوند. این بدان معناست که دو تخصیص گر پیشین همزمان با هم کار برده نمی شوند.

اکنون به کاربرد هر چهار دسته جدا گانه دقت کنید:

دسته اول multipliers با معنی ضرب و ضربدی ها عملا ضرب را نشان می دهند که عباراتی نظیر double, three times, twice, four times با معانی دوبل، سه برابر، دو برابر، چهار برابر کردن و … از معروف ترین مثال های این گروه هستند و قبل از آن، هم اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش می آیند.

He is twice the man you are.

او تقریبا دو برابر تو است.

You should brush your teeth three times a day.

دندانهایت را باید سه بار در روز بشوری.

دسته دوم fractions با معنی کسری ها به اعداد با ماهیت کمتر از یک می پردارند و در ریاضیات و تخمین کاربرد فراوانی دارند. مثال:

three quarters (سه چهارم)
five-eighths (پنج هشتم )

مثال در جملات:

I spent five-ninths of my salary.

پنج نهم حقوقم را خرج کردم.

Two-third of your work was wasted.

دو سوم کارت هدر رفت.

دسته سوم intensifiers یا همان تشدید کننده ها هستند که عبارات قیدی محسوب می شوند و اسم یا صفت را تشدید و تقویت می کنند. تشدید کننده ها انواع مختلفی دارند که می توان به

such
rather
what
quite

به عنوان معروف ترینشان اشاره کرد. مثال:

Do not be such a baby.

بچه نشو. (مثل بچه رفتار نکن)

You have rather a fast car.

ماشین نسبتا سریعی داری.

نکته: به خاطر بسپارید دو عبارت تشدید کننده ‘such’ و ‘rather’ را می توان به عنوان تخصیص گر پیشین فقط با حروف تعریف نامشخص به کار برد. با حروف تعریف مشخص نظیر the و تخصیص گر های دیگر نظیر ملکی و و اشاره را نمی توان تحت هیچ شرایطی با such و rather آورد.

مثال برای what:

What a nice car!

چه ماشین خوبی!

What a pity!

چه حیف!

What cold weather!

چه هوای سردی!

He is quite my type.

او فرد باب طبع من است.

He made quite a terrible cake.

کیک نسبتا افتضاحی پخت.

دسته چهارم Distributives as Pre-determiners با معنی واژه های پخشی که قبلا هم توضیح دادیم به گروه اشاره دارد تا فرد تک و معروف ترین آنها all و both هستند.

All your money is gone.

تمام پولت از دست رفت.

All these books are mine.

تمام ابن کتاب ها برای من است.

Both my friends are mad at me.

هر دو دوستم از دستم عصبانی هستند.

کاربرد تخصیص گر های پسین

تخصیص گر های پسین کلماتی هستند که بعد از تخصیص گر در جمله برای توصیف اسم و گروه اسمی می آیند.

انواع این دسته از تخصیص گر ها عبارتند از:

دسته اول اعداد numerals با زیر مجموعه:
- ordinal (اعداد ترتیبی)
- cardinal (اعدلد شمارشی)
- sequencers (general ordinals) (ترتیب دهندگان جملات)
some quantifiers (بعضی از کمیت سنج ها)
some distributives (بعضی از واژه های پخشی)

اکنون به مثال و نکات هر بخش دقت کنید:

مثال برای اعداد شمارشی:

I found these two cats on the street. They were homeless.

این دو گربه را در خیابان پیدا کردم. آنها بی خانمان بودند.

مثال برلی اعداد ترتیبی:

The very first time I saw you, I had no idea that we would be best friends.

اولین دفعه که تو را دیدم، باورم نمیشد روزی بهترین دوستان هم شویم.

نکته: همانطور که در مثال بالا هم می بینید کلمه very قیدی است که بین هر دو تخصیص گر the و time آمده است.

This is the second job I got fired, this month.

مثال برای ترتیب دهندگان (sequencers) جملات:

در زبان انگلیسی اعداد ترتیبی فقط یک جا عدد محسوب نمی شوند و کارشان ترتیب و شمارنده کردن جملات است. این حالت را sequencer و معروف ترین های آنها که شاید بارها دیده باشید next و last و previous هستند. مثال:

This is the last time.

این آخرین بار (دفعه) است.

The next part of the book is dedicated to a famous actor.

قسمت بعدی کتاب به بازیگر مشهور اهدا شده است.

کاربرد کمیت سنج ها به عنوان تخصیص گرهای پسین (Quantifiers as Post-determiners)

کمیت سنج هایی نظیر many, much, other, little, few, several و … را می توان به عنوان تخصیص گر پسین به کار برد این بدان معناست که آنها می توانند بعد از خود تخصیص گر های معمولی (determiners) و تخصیص گر های پیشین (pre-determiners) در جمله بیایند.

I have seen too many people in the room.

افراد زیادی را در اتاق ندیدم.

Those few moments that we spent together was precious.

ان لحظات کمی که با هم سپری کردیم ارزشمند بودند.

کاربرد واژه های پخشی به عنوان تخصیص گر پسین (Distributives as Post-determiners)

بعضی واژه های پخشی را می توان به عنوان تخصیص گر پسین بعد از تخصیص گر های عادی به کار برد. این عبارات کلماتی نظیر each, every, either, neither هستند. مثال:

Either class wasn’t clean enough.

هیچ کدام از کلاس ها به اندازه کافی تمیز نبودند.

Each student has to register their name to attend the class.

هر شاگردی باید برای حضور در کلاس ثبت نام کند.

ترتیب تخصیص گر ها در جمله

همانطور که شاید بدانید هر سه نوع تخصیص گر پیشین، اصلی و پسین برای توصیف و شرح اسم را هم زمان هم می توان و هم نمی توان به کار برد. این بدان معناست باید بدانید کدام ها را می توان و کدام ها را نمی توان همزمان به کار برد.

برای بهتر فهمیدن این مبحت یکبار دیگر به نام ها دقت کنید:

pre-determiners (تخصیص گر های پیشین)
multipliers (ضربدری ها)
fractions (کسری ها)
intensifier (تشدید کننده ها)
some distributives (بعضی واژه های پخشی)
central determiners (تخصیص گرهای مرکزی یا اصلی)
possessive determiner (تخصیص گرهای ملکی)
demonstrative determiner (تخصیص گر های اشاره)
articles (حروف تعریف)
interrogative determiners (تخصیص گر های پرسشی)
post-determiners (تخصیص گر های پسین)
numerals (عددی/شمارگانی)
sequencers (ترتیب دهندگان)
quantifier (کمیت سنج ها)
some distributives (بعضی از واژگان پخشی)

در زبان انگلیسی بعضی از تخصیص گران پیشین را نمی توان با مرکزی و اصلی به کار برد. به جدول زیر دقت کنید:

	Art.	Dem.	Pos.	Int.
Multiplier	✓	✓	✓	✗
Fraction	✓	✓	✓	✗
Intensifier	✓	✗	✗	✗
Distributive	✓	✓	✓	✗

Multipliers ضربدری ها (فزونگر ها) را می توان قبل از تخصیص گر های مرکزی و اصلی به حز سوالی قرار دارد.

We exercise twice a week.

دو بار در هفته تمرین می کنیم.

These shoes are twice my size.

این کفش ها دو برابر سایز پای من هستند.

He ate twice this amount last year.

پارسال دو برابر این را خورد.

کسری ها (Fractions) را می توان به جز با تخصیص گرهای سوالی با تخصیص گر های مرکزی و اصلی آورد.

It took half a minute.

نیم دقیقه طول کشید.

She wears half my size.

نصف سایز من بهش می خورد.

Half those animals are going to be extinct.

نیمی از آن حیوانات منقرض خواهند شد.

تشدید کننده ها را می توان با حر ف تعریف و بدون تخصیص گر های اصلی و مرکزی دیگر آورد.

He is quite a man.

او دیگر مردی شده است.

He is such my friend.

مانند دوست برای من است.

I can’t solve such this problem.

مثل این مشکل را نمی توانم حل کنم.

واژه های پخشی را با هر تخصیص گر مرکزی و هسته ای به جز نوع سوالی اش می توان به کار برد. مثال:

All the animals were kept in cages.

تمام حیوانات در قفس نگه داری می شدند.

All my friends are at the party.

تمام دوستانم در مهمانی هستند.

All these people are supposed to get injected.

تمام این افراد باید واکسینه شوند.

تخصیص گر های پسین و مرکزی

بعضی از تخصیص گر های پسین (post-determiners) را می توان بدون هیچ تخصیص گری قبلشان ذکر کرد، در نتیجه فقط مهم است بدانید کدام تخصیص گر پسین را می توان با نوع مرکزی هم زمان استفاده کرد. در حدول زیر تخصیص گر ها و نوع پسین آنها ذکر شده اند:

	Numerals	Quantifiers	Distributives
Art.	✓	✓	✗
Dem.	✓	✓	✗
Pos.	✓	✗	✗
Int.	✗	✗	✗

کاربرد تخصیص گر های عددی و مرکزی (Numerals and Central Determiners)

فقط تخصیص گر های مرکزی (interrogative determiners) نمی توانند با انواع پسین عددی آنها بیایند. به مثال عای زیر دقت کنید:

The next session is on Wednesday.

جلسه بعدی روز چهارشنبه است.

Those few last moments made eternal flames.

لحظه های آخر شعله هایابدی را بر پا کرد.

Your previous therapy didn’t end well.

جلسه روانکاوی آخرتان خوب از آب در نیامد.

What ~~next~~ school do you go to?

کدام مدرسه می روی؟

کاربرد کمیت سنج ها با تخصیص گر های مرکزی

در زبان انگلیسی کمیت سنج ها (Quantifiers) را نمی توان با نوع تخصیص گر های پرسشی و ملکی به کار برد.

We have a few plans.

چند نقشه داریم. (تعداد کمی)

I talked to my ~~few~~ friends.

با دوستانم صحبت کردم.

What ~~many~~ issues are there in your mind?

چه مسائلی در ذهنتان است؟

Those few moments together were precious.

آن لحظه های کم ولی باهم معرکه هستند.

کاربرد واژه های پخشی با تخصیص گر های مرکزی (Distributives with Central Determiners)

وازه های پخشی (Distributive determiners) را فقط می توان به تنهایی به عنوان تخصیص گر های پسین به کار برد اما نمی توان هم زمان با تخصیص گر های مرکزی استفاده کرد. مثال:

Each boy has his own characteristics in this class.

هر پسری ویژگی های خودش را در کلاس دارد.

Either room is suitable to become the guest room.

هر اتاق قابلیت اتاق مهمان شدن را دارد.

آیا می توان هم زمان تخصیص گر پسین و پیشین را با هم استفاده کرد؟

در زبان انگلیسی فقط تعداد ساختار کمی از تخصیص گر های پسین و پیشین (post-determiners و pre-determiners) وجود دارند که می توانند هم زمان بیایند. این ساختار ها عبارتند از:

distributive (pre-determiner) + article + numeral + head noun

واژه های پخشی (به عنوان تخصیص گر پیشین) + حرف تعریف + تخصیص گر عددی + اسم اصلی جمله

مثال:

I will have fun all the next summer.

کل تابستان سال بعد را خوش خواهم گذراند.

ساختار بعدی عبارت است از:

multiplier (pre-determiner) + possessive + numerals (post-determiner)

تخصیص گر های ضربدری (تخصیص گر پیشین) + تخصیص گر ملکی +تخصیص گر های عددی

مثال:

Five-eighth of my previous class got graduated.

پنم هشتم تعداد کل شاگردان کلاسم فارغ التحصیل شدند.

ساختار بعدی عبارت است از

distributive (pre-determiner) + demonstrative + numeral (post-determiner)

واژه های پخشی (تخصیص گر پیشین) + تخصیص گر اشاره ای + تخصیص گر عددی (پسین)

All those two nights I was playing the piano.

تمام آن دو شب پیانو می نواختم.

ساختار بعدی

distributive (pre-determiner) + possessive + numeral (post-determiner)

واژه ها و تخصیص گر های پخشی (تخصیص گر پیشین) + تخصیص گر ملکی + تخصیص گر عددی (تخصیص گر پسین)

مثال:

Both my previous classes were tiring.

هر دو کلاس های قبلیم خسته کننده بودند.

تخصیص گر ها از دسته های مشابه

در زبان انگلیسی دو تخصیص گر مرکزی و دو پیشین را همزمان نمی توان به کار برد، اما دو تخصیص گر پسین وجود دارند که می توان آنها را هم زمان به کار برد. این ساختار عبارت است از:

numeral (sequencer) + quantifier + etc

تخصیص گر عددی (ترتیب دهنده) + کمیت سنج + …

I will give birth to my baby in the next few months.

فرزندم را چند ماه آینده به دنیا خواهم آورد.

کاربرد واژه های بخشی (Partitives) به عنوان تخصیص گر پیشین

در زبان انگلیسی هر دو عبارات بخشی چه معرفه و چه نکره (شناس و ناشناس) را می توان به کار برد، اما به یاد داشته باشید بخش اول این دسته از واژه ها که شامل عدد و حرف تعریف است جز دسته وازه های بخشی محسوب می شود. از این رو تمام این ساختار را نی توان تخصیص گر پیشین محسوب کرد. مثال:

Many of their problems are because of the baby.

بسیاری از مشکلاتشان به خاطر بچه است.

در این مثال صفت ملکی their تخصیص گری مرکزی محسوب می شود که بعد از تخصیص گر بخشی (partitive) به کار رفته است.

Three pieces of the pizza are left in the box.

سه تکه پیتزا در جعبه آن باقی مانده است.

تخصیص گر های ملکی در زبان انگلیسی (Possessive Determiners)

در زبان انگلیسی تخصیص گر های ملکی آنهایی هستند که قبل از اسم می آیند و مالکیت را نشان می دهند. شما آنها را قطعا بارها دیده اید و بیشتر با نام صفات ملکی می شناسید.

تخصیص گر های ملکی در زبان انگلیسی عبارتند از:

	Singular	Plural
Neutral (خنثی)	my	our
Neutral (خنثی)	your	your
Masculine (مذکر)	his	–
Feminine (مونث)	her	–
Neutral (خنثی)	its	–
Neutral (خنثی)	–	their

جای آنها در جملات

تخصیص گر های ملکی در ابتدای جملات و قبل از اسم یا گروه اسمی می آیند و اگر جمله مورد نظر ما خودش صفت دگری داشته باشد، آن صفت بعد از این نوع تخصیص گر ها می آید. به مثال ها دقت کنید:

He’s my brother, Ryan.

او برادرم، رایان است.

Welcome to our house!

به خانه ما خوش آمدید.

You’re wearing my blue denim jacket.

ژاکت آبی جین من را پوشیده ای.

اکنون در جدول زیر به تفاوت جملات با مثال تخصیص گر های ملکی و جملات have/has دار دقت کنید:

I have a car.	This is my car.
You have a car.	This is your car.
He has a car.	This is his car.
She has a car.	This is her car.
We have a car.	This is our car.
They have a car.	This is their car

تمایز بین تخصیص گر ها و ضمایر ملکی

همانطور که قبلا هم در مقالات جداگانه تفاوت بین صفات و ضمایر ملکی را در همین سایت مفصل توضیح دادیم، تفاوت بین ضمایر ملکی و تخصیص گر های ملکی هم دقیقا مشابه است.

تخصیص گر های ملکی مانند صفات ملکی عمل می کنند و همیشه قبل از اسم باید بیایند ولی ضمایر ملکی برعکس باید تنها به کار بروند و نیازی به کاربردن اسم نیست. اکنون به جدول زیر دقت کنید:

Possessive Determiners	Possessive Pronouns
My	Mine
Your	Yours
His	His
Her	Hers
Its	–
Our	Ours
Their	Theirs

نکته: در زبان انگلیسی به هم آوا ها (Homophones) بسیار دقت کنید، آنها صداهای یکسان ولی معنا و دیکته متفاوتی دارند. چند نمونه آنها را در جدول زیر با هم بررسی می کنیم:

possessive determiner (تخصیص گر های ملکی)	contraction (مخفف)
your برای تو/شما	you’re تو /شما هستی
its برای آن	it’s آن است
their برای آنها	they’re (or there) آنها هستند

It’s their kid who’s making all the noise!

این بچه آنهاست که تمام آن سر و صداها را در می آورد!

They’re making all the noise! → They are making all the noise!

آنها تمام سر و صدا ها را در می آورند.

My cat has broken its leg.

گربه ام پایش را شکسته است.

در زبان انگلیسی کلمه whose یک ضمیر است اما می تواند تخصیص گر هم باشد مخصوصا هنگامی که سوالی در مورد صاحب چیزی اگر پرسیده شود.

Whose car is this?

آن ماشین چه کسی است؟

Whose jacket needs to be washed?

ژاکت چه کسی نیاز به شسته شدن دارد؟

تخصیص گر های اشاره ای

تخصیص گر های اشاره ای دقیقا مانند ضمایر اشاره ای هستند که شما آنها را با شکل this, these, that و those می شناسید که از آنها برای اشاره به دوری و نزدیکی و شناسایی فاصله و حتی شخص و افراد استفاده می شود. مثال:

This chair is empty. You can sit here.

این صندلی خالی است. می توانی اینجا بنشینی.

That man over there is my teacher.

آن مرد آنجا معلم من است.

These days I’m trying to exercise more.

این روزها تلاش می کنم بیشتر تمرین کنم.

How much are those apples at the back?

قیمت آن سیب ها آن عقب چقدر است؟

تفاوت بین تخصیص گر های اشاره و ضمایر اشاره (Demonstrative Determiners vs. Demonstrative Pronouns)

همانطور که در بالاتر هم اشاره کردیم و قبلا هم در همین سایت قسمت ضمایر اشاره دیده بودید، هم نوع ضمیری و هم تخصیص گری آنها شکل یکسانی دارند. اما تفاوت آنها واقعا در چیست؟

در حواب باید بگویبم تخصیص گر اشاره ای همیشه با اسم همراه می شود، اما ضمایر اشاره به تنهایی و بدون اسم به کار می روند. مثال:

that car

آن ماشین

those people

آن مردم/افراد

هر دو مثال بالا تخصیص گر (صفت اشاره) با اسم آمده ولی در مثال های

That is my son over there, Sam.

آن پسر من سم است که آنجاست.

Someone left their shoes. Whose are these?

فردی کفش هایش را جا گذاشته است.این ها برای کیست؟

This isn’t what I meant at all.

منظور من اصلا این نبود.

Those are gorgeous.

آنها زیبا هستند.

تخصیص گر های نامعین

تخصیص گر های نامعین آنهایی هستند که به مقدار و ایده و نظر نامشخصی اشاره دارند. آن ها همیشه با اسمی که همراه هستند از لحاظ تعداد و جنسیت طبعیت می کنند.

از آنها بیشتر برای جواب سوال های چقدر ‘how much’/’how many’ استفاده می کنیم.

انواع تخصیص گر های نامعین در زبان انگلیسی:

تخصیص گر های نامعین در زبان انگلیسی به دو دسته

indefinite pre-determiners (تخصیص گر های پیشین نامعین)
indefinite post-determiners (تخصیص گر های پسین نامعین)

تقسیم می شود.

بهترین مثال برای گروه اول تخصیص گر هایی نظیر both و all و تمان تخصیص گر های بخشی (partitives) هستند و تعداد دیگری از معروف ترین آنها عبارتند از:

most/many/much/more
any/some
plenty/several
either/neither/each
all/both
Most, Many, Much, More

تخصیص گر های نامعین many و much با معنی ‘خیلی’ به گروه عظیم و بزرگ تعدادی اشاره می کنند. از many با اسامی جمع قابل شمارش از much با غیر قبار شمارش ها استفاده می کنیم.

تخصیص گرهای نامعین more فرم مقایسه ای و most فرم عالی دو عبارت بالا محسوب می شوند. مثال:

Like most people, I try to be respectful of others.

مانند اکثر افراد، سعی می کنم نسبت به باقی افراد مودب باشم.

I don’t have many friends.

دوستان زیادی ندارم.

Do you want more money?

پول بیشتری می خواهی؟

نکته: دقت داشته باشید که هم most و هم more هر دو ضمیر هستند. در این کاربرد و حالت آنها به تنهایی و بدون اسم و گروه اسمی به کار برده می شوند:

Some of my friends have their own cars but many do not. I want more!

بعضی از دوستانم ماشین شخصی دارند و خیلی از آنها هم نه.

در زبان انگلیسی از سه تخصیص گر نامعین Plenty, Enough, Several برای مقدار نانعین با معانی زیاد، کافی و چتدین استفاده می کنیم که ‘Several’ و ‘plenty’ با اسامی قابل شمارش جمع و enough را با هر دو گروه قابل و غیر قابل شمارش می توان به کار برد.

Several family members were killed by the villagers.

چند اعضای خانواده توسط روستاییان کشته شدند.

There are plenty more chairs in the next room.

صندلی های خیلی بیشتری در اتاق کناری هستند.

در زبان انگلیسی از any در سوال و جملات منفی استفاده می کنیم و از some در جملات مثبت و هر دو تخصیص گر را می توان با اسامی قابل شمارش جمع و غیر قابل شمارش به کار برد:

Does she need any help?

آیا به کمکی نیاز دارد؟

I want some milk for breakfast.

مقداری شیر برای صبحانه می خواهم.

I don’t want any money.

هیچ پولی نمی خواهم.

Some cookies have raisins in them and some have chocolate chips.

تعدادی از کلوچه ها داخلشان کشمش و تعدادی دیگر چیپس شکلاتی دارند.

در زبان انگلیسی از neither با اسامی قابل شمارش جمع که معنی منفی هم دارند و برعکس آن از either با مثبت ها برای نشان دادن هم سویی و هم نظری در جملات، استفاده می کنیم. مثال:

Neither car was well-priced.

هیچ کدام از ماشین ها قیمت خوبی نداشتند.

Either choice seems logical to me.

هر دو انتخاب به نظرم منطقی هستند.

Each نوع دیگری از واژه ها و تخصیص گر های پخسی محسوب می شود که نامعین پیشین است.

Each member is given a particular task to do.

هر عضو وظیفه خاص خودش راربرای انجام دادن دارد.

دو تخصیص گر پخشی و نامعین both و all را بارها قبلا در همین مقاله داشتیم که کاربردی پیشین داشتند.

Both my parents are invited to my birthday party.

هر دو والدینم به جشن تولد دعوت شدند.

All children should be taught to swim.

همه بچه ها باید شنا کردن بیاموزند.

تخصیص گر های نامشخص پسین

در زبان انگلیسی از کمیت سنج ها به عنوان تخصیص گر های پسین استفاده می کنیم که معروف ترین آنها عبارتند از:

some/any/many
most/more/every
several/little/enough, etc.

مثال:

I have had many orders.

کلی سفارش داشتم.

That little amount of milk ruined the whole cake.

همان یک ذره شیر کل کیک را خراب کرد.

تخصیص گر های موصولی (Relative Determiners)

تخصیص گر های موصولی هم مانند ضمایر موصولی نقش تشریح اسم ولی در جمله ای موصولی را دارند.

این تخصیص گر ها قبل از اسامی برای پیوند جمله موصولی با جمله مستقل می آیند.

اکنون به کاربرد چند تخصیص گر موصولی معروف در جملات دقت کنید:

مثال برای What/Whatever:

What book to buy doesn’t matter.

چه کتاب را خریدن اصلا اهمیت ندارد.

در جمله بالا عبارت what book to buy فاعل جمله doesn’t matter است و همانطور که می بینید what قبل از book آمده است.

مثال برای Which/Whichever:

I don’t know which book you bought.

نمی دانم کدام کتاب را خریدی.

در این جمله هم عبارت ‘Which book you bought’ مفعول فعل know است و which قبل از اسم در جمله آمده است.

مثال برای whose:

I don’t know whose book you have.

نمی دانم کتاب چه کسی را داری.

در این مثال whose راس جمله اسمی و موصولی ‘whose book you have’ است.

نکته: بعد از سه تخصیص گر موصولی ‘Whose’, ‘what’ و ‘which’ اگر در حالت سوالی ظاهر شوند، اسم نمی آوریم:

Whose are these?

این ها برای کیست؟

What do you want?

چه چیزی می خواهی؟

Which is better?

کدام بهتر است؟

این بود از کاربرد تخصیص گر ها در زبان انگلیسی که امیدوارم برای شما مفید بود باشد. اگر سوالی در این مورد دارید در بخش نظرات بپرسید. راستی برای یادگیری کامل زبان انگلیسی می توانید در کلاس های آموزش زبان انگلیسی فرالن شرکت کنید. اطلاعات بیشتر در صفحه مربوط به این زبان در سایت قرار دارد.

فرم ثبت نام کلاس های آنلاین انگلیسی

پس از ثبت نام، با شما تماس می گیریم و بیشتر صحبت می کنیم و کلاس شما را مشخص می کنیم. کلاس ها در بستر اسکای روم توسط اساتید برتر آموزشگاه زبان فراست نوین (فرالن) برگزار می شود.