درباره تمثیل به‌عنوان ابزاری شناختی، مطالب زیادی نوشته شده است. ابزاری بلاغی که بیشتر یک فرم فلسفی است تا یک فرم ادبی محض. نوشته‌های متفکران کلاسیک، آثار ایزیدور سویل، و متون اومانیست‌های رنسانس به طور ضمنی تأثیر بلاغی و استدلالی ریشه‌شناسی را تصدیق می‌کنند. با این حال، قدردانی از تمرین ریشه شناسی تا حد زیادی در آثار مدرن ناشناخته باقی مانده است. هنگامی که به رسمیت شناخته می شود، همواره با ملاحظاتی در مورد ارزش علمی یا شناختی آن همراه است. برای مثال، ریشه‌شناسی ایزیدور سویل یا به عنوان نمونه‌های کنجکاو از باستان‌شناسی علمی ذکر می‌شود یا به‌کلی از نظر معنایی و واج‌شناختی نادرست رد می‌شود.
کتاب Forgotten Paths Etymology and the Allegorical Mindset (در مسیرهای فراموش شده)، دیوید دل بلو از بینش های جیامباتیستا ویکو استفاده می کند و متون نمونه از فرهنگ کلاسیک، قرون وسطی و رنسانس را با هدف ردیابی پیوندهای بین راه های ریشه شناختی و تمثیلی دانستن، نوشتن، تفکر و استدلال بررسی می کند.
در این اثر دل بلو خطوط مبهم ریشه شناسی را با توجه به تمثیل مورد توجه قرار می دهد. قابلیت ریشه یابی کلاسیک و قرون وسطایی را به عنوان یک ابزار شناختی پویا ارزیابی می کند. و تداوم شیوه‌ای ریشه‌شناختی- تمثیلی از اواخر عصر روشنگری تا پست مدرنیسم را ارزیابی می‌کند.
دیوید دل بلو استادیار زبان انگلیسی در دانشگاه برگامو ایتالیا است. او دکترای خود را دریافت کرد. در زبان انگلیسی و بلاغت از دانشگاه ایلینوی شمالی.
