افعال متعدی و لازم در زبان ایتالیایی

شاید با شنیدن نام متعدی و لازم (transitivo /intransitivo) یا سریعا از صفحه خارج شوید یا از خواندن این مقاله صرف نظر کنید ولی باید بگوییم که اصلا از این نام ها نترسید و اگر در هر زبانی آنها را دیدید، اصلا جا نزنید و به عمق مطلب توجه کنید چون مباحث بسیار ساده ای هستند.

اگر با زبان انگلیسی آشنایی مختصری هم داشته باشید، می دانید که افعال متعدی همان transitive verbs هستند و افعال لازم intransitive  ها هستند و به بیان ساده تر افعال متعدی مفعول لازم هستند و افعال لازم به هیچ مفعولی نیاز ندارند.

اکنون به چندین مثال برای افعال متعدی یا مفعول لازم دقت کنید:

در جملات بالا به راحتی می توانیم سوال کنیم چه چیزی؟ و به جواب مفعول هایی نظیر نامه و خانه در هر دو مثال برسیم.

اکنون به پرسش های ایتالیایی زیر برای یافتن مفعول هایمان در جمله دقت کنید:

همانطور که دیدید یکی از راه های یافتن اینکه فعل جمله ما مفعول دارد یا نه، مطرح کردن سوال چه چیزی است.

اما در سوی دیگر، جملاتی هم وجود دارند که مفعول ندارند و به هیچ وجه نمی توان سوال چه چیزی را با آنها پاسخ داد.

اکنون به مثال زیر توجه کنید:

همانطور که در جملات بالا می بینید، کاری روی چیزی انجام نشده است پس مفعولی هم وجود ندارد و افعال همگی لازم هستند.

افعالی که هم متعدی و هم لازم هستند:

در زبا ایتالیایی گروهی از افعال وجود دارند که هم مفعول مستقیم پذیر هستند و هم ناپذیر.

این افعال عبارتند از:

• aumentare (افزایش دادن)
• cambiare (تغییر دادن)
• cominciare (شروع کردن)
• crescere (رشد کردن)
• diminuire (کاهش دادن)
• finire (پایان دادن)
• passare ( گذراندن)

مثال برای فعل های مفعول پذیر در جملات:

اکنون به حالت لازم و مفعول ناپذیر همین دو فعل بالا در جملات پایین دقت کنید:

نکته: در زبان ایتالیایی، در حالت ساده فعل ها چه متعدی و مفعول پذیر و چه لازم و مفعول ناپذیر، شبیه هم در جمله ذکر می شوند. اما در حالت های ترکیبی نظیر گذشته و انواع آن، فعل کمکی بر اساس مفعول پذیر و ناپذیر بودن آنها عوض می شود:

کاربرد فعل avere با فعل متعدی و مفعول پذیر.

کاربرد فعل essere با فعل لازم و مفعول ناپذیر.

کاربرد فعل avere در حالت معلوم با فعل متعدی.

کاربرد فعل essere با فعل لازم و مجهول.

نکته: افعالی نظیر correre ‘دویدن’، saltare ‘پریدن’ و vivere ‘زندگی کردن’ اگر به صورت متعدی و مفعول پدیر به کار بروند، باید فعل کمکی avere به خود بگیرند.

اما اگر همبن افعال به صورت لازم و مفعول ناپدیر به کار بروند، انتخاب بین essere و avere دیگر اختیاری می شود.

پس دیدید چقدر این مبحث ساده بود و با ترجمه ساده می توان پی برد. آنها مفعول پذیرند (متعدی) یا خیر (لازم).

راه دیگری هم وجود دارد که بهترین و امن ترین راه است تا در سخن و نگارش دچار هیچ ابهام و اشکالی نشوید. آن هم رجوع به دیکشنری معتبر است و چک کردن اینکه فعل جمله شما transitivo (متعدی) است و یا intransitivo (لازم).

این بود از افعال متعدی و لازم در زبان ایتالیایی که امیدوارم برای شما مفید بوده باشد. اگر سوالی در این موضوع دارید، حتما از بخش نظرات همین صفحه مطرح کنید تا پاسخ دهیم. همچنین می توانید در کلاس های آموزش زبان ایتالیایی فرالن شرکت کنید تا به این زبان شیرین به طور کامل مسلط شوید. اطلاعات بیشتر کلاس ها، در صفحه این زبان در سایت وجود دارد.