ضمایر فاعلی در انگلیسی | ضمایر شخصی
مبحث ضمایر شخصی یا همان ضمایر فاعلی در زبان انگلیسی از مهم ترین مباحث تلقی می شود که همواره از ابتدا و شروع مطالعه زبان انگلیسی هر فراگیری با آن رو در رو می شود و باید انواع آنها و کارباردهایشان را بداند چون در هنگام صحبت کردن همیشه مجبور به استفاده از آنهاست. اکنون در این مقاله، در جزییات می خواهیم به این مقوله بپردازیم.
فهرست مقاله
انواع ضمایر شخصی انگلیسی
- I
- me
- you
- he
- him
- she
- her
- it
- we
- us
- they
- them
این ها انواع گوناگون ضمایر شخصی هستند که هم به اشخاص و هم به اشیا رجوع می کنند. از این ضمایر برای جلوگیری از تکرار اسامی مورد نظر استفاده می کنیم. در این میان ضمایر I, You, He, She, It, We, You, They ضمایر فاعلی و me, you, him, her, it, us, you, them مفعولی محسوب می شوند.
جدول ضمایر فاعلی انگلیسی
| We | I |
| You | You |
| They | He
She It |
جدول ضمایر مفعولی انگلیسی
| us | me |
| you | you |
| them | him
her it |
I’ m tired. (replaces the name of any speaker.)
من خسته ام.
John’s ill. He’ll be away for a few days. (not John-ll-be away …)
جان مریض است. او چند روزی نخواهد آمد.
Tell Mary I miss her. (not Tell Mary I miss Mary.)
به ماریا بگو که دلم برایش تنگ شده است.
تفاوت ضمایر فاعلی و مفعولی
همانطور که بالا توضیح دادیم گروه اول فاعلی و گروه دوم مفعولی بودند که باید دقت کنید که ضمایر فاعلی همیشه جای فاعل در جمله (کننده کار یا نهاد) و ضمایر مفعولی جای مفعول (کسی یا چیزی که کار روی آن در حال انجام شدن است) می نشیند.
I like dogs.
سگ ها را دوست دارم.
Dogs don’t like me.
سگ ها مرا دوست ندارند.
We sent her some flowers.
برایش تعدادی گل فرستادیم.
She sent us some flowers.
او برای ما تعدادی گل فرستاد.
نکته: حالت و ساختار “It was her, Me, him, her, us , them” نه تنها در فرم مفعولی بلکه در فرم متممی بعد از be هم در جواب های کوتاه به خصوص در ساختار غیر رسمی ظاهر می شوند.
Who said that? (It was) her.
چه کسی آنرا گفت؟ او بود.
Who’s there? Me.
چه کسی آنجاست؟ من.
در حالت رسمی تر، ما از ساختار فاعل + فعل در هر جای ممکن در جمله استفاده می کنیم.
Who said that? She did (but not She)
چه کسی آن را گفت؟ او گفت.
نکته: در زبان انگلیسی کاربرد فاعل به صورت تنها بعد از be هم امکان پذیر است (e.g. It is I; It was he) اما این حالت بسیار رسمی تلقی می شود و اغلب غیر صحیح.
John and me are going skiing this weekend.
جان و من این هفته می خواهیم به اسکی سواری برویم.
استفاده همیشگی از ضمایر شخصی در زبان انگلیسی
بله از عنوان تیتر بالا به هیچ عنوان تعجب نکنید. در زبان انگلیسی مانند زبان فرانسوی و آلمانی و دقیق برعکس زبان فارسی و ایتالیایی و اسپانیایی ما مجبوریم همیشه ضمیر فاعلی جمله خود را تحت هر شرایطی ذکر کنیم. برای مثال جمله فارسی زیر را در نظر بگیرید.
(من) به مدرسه می روم.
شما اگر ضمیر من را هم حذف کنید همه خوانندگان و شنوندگان از می روم متوجه می شوند که فاعل من اول شخص است اما در زبان انگلیسی از جمله “Go to school” نمی توان فهمید که فاعل چه کسی است چون در 4 شخص شما یک صرف فعل دارید. بنابراین همیشه باید فاعل را ذکر کنید.
It’s raining. (not Is raining.)
باران می بارد.
She loved the picture because it reminded her of home. (not because reminded her of home.)
او عکس را دوست داشت چون خانه را به یادش می آورد.
They arrested Alex and put him in prison. (not and put in prison)
آنها الکس را دستگیر کردند و به زندان انداختند.
Have some chocolate. No, I don’t like it (not I don’t like)
کمی شکلات بخور. نه، دوست ندارم.
استفاده فقط از یک فاعل
یکی از خطاهای رایج و زیاد بین فراگیران حتی در سطوح بالا استفاده از چند فاعل در یک جمله با تنها یک فعل است و یا تعدد فاعل ها در جمله است برای مثال جمله
Ali, he goes out every weekend.
جمله ای مخدوش در زبان انگلیسی است. چون خود Ali فاعل جمله است و he (او) ضمیری اضافه است که هیچ نیازی به استفاده از آن در اینجا نیست.
My car is parked outside. (not My car ,it is parked outside.)
ماشینم را بیرون پارک کردم.
The boss really gets on my nerves. (not The boss he really gets on my nerves.)
مدیر واقعا روی مخم می رود.
The situation is terrible. (not It is terrible the situation.)
وضع خیلی افتضاح است.
اما حالت های زیر در زبان انگلیسی محاوره ای کاملا صحیح است:
He’s not a bad bloke, Jeff.
جف، فرد بدی نیست.
It’s a horrible place, London.
لندن، جای افتضاحی است.
عدم استفاده همزمان از ضمایر شخصی و ضمایر موصولی
در زبان انگلیسی نمی توانیم همزمان از ضمایر شخصی و موصولی در یک جمله استفاده کنیم چون کاری کاملا غلط است و جمله را مخدوش می کند:
That’s the girl who lives in the flat upstairs. (not .. who she-lives …)
دختری که در آپارتمان طبقه بالایی زندگی می کند.
Here’s the money (that) you lent me. (not … (that) you lent me it)
این پولی است که تو به من قرض دادی.
ارجاع و اشاره ضمیر نامشخص، موقعیتی خاصی و …
در زبان انگلیسی ضمایر نه تنها به اسامی اشیا و چیزهای خاص اشاره می کنند بلکه ما می توانیم از آنها برای اشاره به ضمایر نامشخص و نامعینی نظیر nothing, anything, everything استفاده کنیم.
Nothing happened, did it?
هیچ اتفاقی نیفتاد، افتاد؟
Everythings all right, isn’t it?
همه چیز اوکی است، مگه نه؟
ضمایر همچنین می توانند به تمام واقعیت، موقعیت و رویداد خاصی اشاره کنند.
Our passports were stolen. It completely ruined our holiday.
پاسپورت های مادزدیده شدند. تمام تعطیلات ما خراب شد.
I did all I could, but it wasn’t enough.
هر چه توانستم انجام دادم اما کافی نبود.
It’s terrible – everybody’s got colds, and the central heating isn’t working.
افتضاح است، همه سرما خورده اند و سیستم گرمایش مرکزی هم کار نمی کند.
Wasn’t it lovely there!
خیلی دوست داستنی نبود آنجا!
مفعول تهی
مفعول تهی مانند جمله زیر:
it’s ten o’clock.
ساعت ده است.
در زبان انگلیسی از ضمایر برای فاعل های پوچ (تهی) برای اشاره به وضعیت آب و هوا، زمان، دما و فاصله اشاره می کنیم.
It’s ten o’clock.
ساعت ده است.
It’s Monday again.
دوباره دوشنبه شد.
It rained for three days.
سه روز باران بارید.
It’s thirty degrees.
دما سی درجه است.
It’s ten miles to the nearest petrol station.
ده مایل به نزدیک ترین ایستگاه بنزین فاصله است.
استفاده از ضمایر برای شناسایی
از ضمایر شخصی برای شناسایی سوم شخص مفرد مذکر him و مونث her استفاده می کنیم.
Who’s that over there? It’s John Cook. (not He is John Cook.)
چه کسی آنجاست؟ آن جان کوک است.
Is that our waiter? No, it isn’t. (not No, he isn’t.)
آن پیش خدمت ماست؟ نه، نیست.
On the phone: Hello. It’s Alan Williams.
هنگام تماس تلفنی: سلام، الن ویلیام هستم.
It’s your sister who plays the piano, isn’t it?
آن خواهر تو است که پیانو می نوازد، مگه نه.
استفاده از ضمایر شخصی We و You
فقط دو ضمیر شخصی جمع we (ما) و you (شما) را می توان مستقیم قبل از اسم آورد.
We women know things that you men will never understand.
ما زنان چیزهایی می دانیم که شما مرد ها هرگز نخواهید فهمید.
نکات تخصصی و Advanced در مورد ضمایر شخصی انگلیسی
استفاده از ضمایر شخصی مفعولی در جملات
در زبان انگلیسی محاوره ای از فرم و حالت ضمیر مفعولی دوبل استفاده می کنیم تا فاعلی:
John and me are going skiing this weekend.
من و جان تعطیلات پایان هفته اسکی سواری می رویم.
Me and the kids spent Sunday at the swimming pool.
من و بچه ها یکشنبه به استخر رفتیم.
نکته: از ضمیر us قبل از اسم هم به عنوان فاعل می توان استفاده کرد:
Us women understand these things better than you men.
ما خانم ها این چیزها را بهتر از شما مردان می فهمیم.
نکته: در حالت محاوره ای و غیر رسمی ازI هم دو حالت فاعل دوبل به کار می توان برد:
Between you and I, I think his marriage is in trouble.
بین من و تو باشد، فکر کنم ازدواجشان دچار مشکل شده است.
That’s a matter for Peter and I.
این موضوع بین پیتر و من است.
I often think of the old days and how you helped Bertie and I. (letter from)
من اغلب به ایام قدیم که تو چطور به من و برتی کمک کردی فکر می کنم.
نکته: ساختار های بالا در زبان انگلیسی از بعد گرامری و آکادمیک اغلب غلط تلقی می شوند، اما امروزه قشر تحصیل کرده هم از آنها استفاده می کنند و به وفور بین آنها در مکالمات و … دیده می شود. ولی به یاد داشته باشید این ساختارها تحت هر شرایطی، غیر رسمی هستند.
کاربرد ضمایر شخصی بعد از ساختارهایی نظیر as, than, but, except
در حالت محاوره ای اغلب از ضمایر مفعولی بعد از عبارات بالا (as, than, but, except) استفاده می کنیم:
My sister’s nearly as tall as me.
خواهرم به بلند قدی من است.
I can run faster than her.
می توانم از او سریعتر بدوم.
در حالت رسمی تر می توان از ضمایر فاعلی که بعدشان فاعل آمده است استفاده کرد:
My sister’s nearly as tall as I am.
خواهرم تقریبا هم قد من است.
I can run faster than she can.
می توانم از او سریعتر بدوم.
نکته: بعد از دو عبارت but و except، ضمیر مفعولی باید بیاوریم:
Nobody but me knew the answer.
هیچ کس به حز من جواب را نمی دانست.
Everybody except him can come.
همه به حز او می توانند بیایند.
استفاده از ساختار It is/was me that … (این من هستم/بودم که …)
هر گاه بعد از عبارت it is/was me, that ضمایر موصولی بیاید، دو احتمال وجود دارد:
بعد از آن ساختار ضمیر مفعولی + that بیاید:
It’s me that needs your help.
این منم که کمکت را نیاز دارم.
It was him that told the police.
این او بود که به پلیس گفت.
یا اینکه بعد از آن ساختار ضمیر فاعلی + who بیاید که خیلی رسمی تر است:
It is I who need your help.
این منم که کمکت را نیاز دارم.
It was he who told the police.
این او بود که به پلیس گفت.
نکته: می توانیم با استفاده از هر ساختار از خیلی رسمی یا غیر رسمی بودن جلوگیری کنیم:
He was the person / the one who told the police.
او شخصی بود که/تنها کسی بود که به پلیس گفت.
فاعل و مفعول های ترکیبی
در زبان انگلیسی اغلب مشاهده می شود که ضمیری می تواند مفعول فعل یا حرف اضافه ای باشد، اما حتما باید در این صورت فاعل جمله مصدری یا جمله واره یا عبارت بعدی باشد:
It’s for him to decide. (not It’s for he to decide.)
به نظر او بستگی دارد.
I think it’s a good idea for you and me to meet soon.
فکر کنم ایده خوبی باشد که من و تو به زودی همدیگر را ملاقات کنیم.
Everything comes to him who waits. (Considered more correct than … to he who waits.)
هرکس صبر کند ,پیروز و کامیاب خواهد شد.
کاربرد ما (we) کلی (inclusive) و انحصاری (exclusive)
دقت کنید که در زبان انگلیسی دو ضمیر we و us می تواند مخاطب و شنونده را شامل و حتی طرد کند:
Shall we go and have a drink? (We includes the listener.)
برویم و نوشیدنی بنوشیم؟
We’re going for a drink. Would you like to come with us? (We and us exclude the listener.)
ما داریم می رویم تا چیزی بنوشیم. آیا تمایل داری با ما همراه شوی؟
استفاده از us با معنی me
ممکن است از این کاربرد کمی شوکه بشوید اما باید بدانید در زبان بریتانیایی خیلی غیر رسمی به جای me از us در حالت مفعول غیر مستقیم استفاده می شود:
Give us a kiss, love.
عشقم، به من یه بوس بده.
استفاده از اصطلاح Poor you!
در زبان انگلیسی چندین اصطلاح نظیر
Poor !Clever !Lucky (old) you!
تو بدبخت/باهوش/خوش شانس/پیر
را با you در حالت تعجبی برای مخاطب قرار دادن شنونده استفاده کرد.
استفاده از ساختار he/she who …
ساختار بالا به معنی “کسی که” یا “شخصی که” را در ادبیات قدیمی و مهجور تر می توان یافت که در انگلیسی مدرن کاملا عجیب تلقی می شود و عملا کاربردی ندارد:
He who hesitates is sometimes lost.
کسی که شک می کند ,اغلب بازنده خواهد شد.
The person who leaves last should lock the door, or Whoever leaves last …
کسی که نفر آخر ترک می کند ,باید درب را ببندد …
احترام و نزاکت
در زبان انگلیسی استفاده از اسامی یا عبارات اسمی به جای ضمایر he, she یا they برای رجوع به افراد حاضر در مکان و لحطه مودبانه تلقی می شوند:
Dad said I could go out. No, I didn’t. (More polite than He said I could go out.)
پدر گفت می توانم بیرون بروم. نه، نگفتم.
This lady needs an ambulance.
این خانم آمبولانس نیاز دارد.
نکته: با این وجود دقت کنید که، برای جلوگیری از تکرار نیازمند ضمایر هستیم:
Dad said he didn’t mind … (not Dad said dad didn’t mind …)
پدر گفت که با این موضوع مشکلی ندارد.
نکته: در زبان انگلیسی به کاربردن خودمان (I) در آخر جملات دو فاعل و مفعول مودبانه تلقی می شود:
Why don’t you and I go away for the weekend?
چرا من و تو پایان هفته را سفر نکنیم؟ (بیرون شهر نرویم؟)
The invitation was for Tracy and me. (More polite than … for me and Tracy.)
دعوتنامه برای تریسی و من بود.
حذف ضمیر شخصی
در زبان انگلیسی برعکس زبان فارسی و همانطور که ابتدای مقاله مفصل توضیح دادیم، تحت هیچ شرایطی نمی توانیم ضمایر شخصی را حذف کنیم:
She loved the picture because it reminded her of home. (not … because reminded her of home.)
او عکس را دوست داشت چون خانه را به یادش می آورد.
نکته: اگرچه در انگلیسی محاوره ای می توان ضمایر فاعلی و فعل کمکی را از ابتدای جمله حذف کرد:
Can’t help you. I’m afraid. (= I can’t …)
شرمنده، نمی توانم کمکت کنم.
Seen Paul? (= Have you seen Paul?)
پاول را دیده ای؟
نکته: بعد از گروهی از افعال خاص مانند believe, think, suppose ترجیح می دهیم از so به حای it استفاده کنیم:
Is that the manager? believe so. (not … I believe (it).)
آیا او مدیر است؟ فکر کنم.
نکته: ضمایر شخصی را می توان بعد از حروف اضافه در ساختار های توصیفی همراه با have و with حذف کرد:
All the trees have got blossom on (them).
همه درختان روی خود شکوفه دارند.
He was carrying a box with cups in (it).
او جعبه با لیوان داخلش را حمل می کرد.
نکته: در زبان انگلیسی معمولا ضمایر مفعولی را، اگر به مفعول از قبل اشاره شده باشد، نمی توان بعد از جملات مصدری استفاده کرد:
She’s easy to please. (not She’s easy to please her.)
او خیلی ساده راضی می شود.
The pie looked too nice to eat. (not … too nice to eat it)
کلوچه خیلی خوشمزه به نظر می رسید.
The bridge wasn’t strong enough to drive over. (not … to drive over it.)
پل برای عبور با ماشین ,قوی به نظر نمی رسید.
This dish takes two hours to prepare.
دو ساعت طول می کشد که این بشقاب را تعمیر کنیم.
این بود از مبحث ضمایر فاعلی یا همان ضمایر شخصی در انگلیسی که امیدوارم به خوبی یاد گرفته باشید. اگر سوالی در مورد این موضوع دارید، حتما از بخش نظرات همین مطلب با ما در میان بگذارید. راستی برای یادگیری کامل زبان انگلیسی می توانید در کلاس های آموزش آنلاین زبان انگلیسی فرالن شرکت کنید. اطلاعات بیشتر در صفحه مربوط به این زبان در سایت قرار دارد. برای مطالعه سایر گرامر ها، صفحه لیست گرامر زبان انگلیسی را ببینید.
دیدگاهتان را بنویسید