ضمایر شخصی در آکوزاتیو و داتیو در آلمانی
در این مقاله می‌خواهیم در مورد ضمایر شخصی در آکوزاتیو و داتیو در آلمانی صحبت کنیم. در واقع ضمایر شخصی همان فاعل ها هستند در جملات اسمی، اما شکل ضمایر بر اساس نقشی که در جمله دارند فرق می‌کند. به جملات زیر توجه کنید:
Ich sah ihn.
من او ( مذکر) را دیدم.
Er sah mich.
او ( مذکر) من را دید.
Wir sahen sie.
ما او ( مونث) را دیدیم.
فهرست مقاله
صرف ضمایر شخصی
ضمایر شخصی در آلمانی صرف می‌شوند. به مثال های زیر توجه کنید:
Wir sind mit ihnen Spazieren gegangen.
ما با آنها به گردش رفتیم.
Sie haben uns eine tolle Geschichte erzählt.
آنها داستان جالبی برای ما تعریف کردند.
Soll ich Ihnen etwas mitbringen?
من چیزی برایتان بیاورم؟
در اینجا تمامی ضمایر شخصی در حالت های مختلف فعلی را برایتان می‌آورم. به جدول صرف ضمایر شخصی توجه کنید:
| Dativ (مفعولی با واسطه) | Akkusativ (مفعولی بی واسطه) | Nominativ (فاعلی) |
| Mir (به، از، برای من) | Mich (من را، مرا) | Ich (من) |
| dir (به، از، برای تو) | dich (تو را) | du _تو) |
| ihm (به، از، برای او (مذکر)) | ihn (او را (مذکر)) | er (او (مذکر)) |
| ihr (به، از، برای او (مونث)) | sie (او را (مونث)) | sie (او (مونث)) |
| ihm (به، از، برای او (خنثی)) | es (او را (خنثی)) | es (او (خنثی)) |
| uns (به، از، برای ما) | uns (ما را) | wir (ما) |
| euch (به، از، برای شما (جمع)) | euch (شما را (جمع)) | ihr (شما (جمع)) |
| ihnen (به، از، برای آنها) | sie (آنها را) | sie (آن ها) |
| Ihnen (به، از، برای شما (مودبانه)) | Sie (شما را (مودبانه)) | Sie (شما (مودبانه)) |
| einem (به، از، برای کسی، آدمی) | einen (کسی را، آدمی را) | man (شخص، ادم) |
نکته: پیش از ضمایر شخصی در حالت مفعولی با واسطه که نقش مفعول با واسطه (غیرمستقیم) دارند، حرف اضافه نمی‌آید. به عبارت دیگر ضمیر شخصی در حالت مفعولی با واسطه حرف اضافه را در خود دارد.
Er hat es ihr gegeben.
او (مذکر) آن را به او (مونث) داد.
Ich habe ihm ein neues Buch gekauft.
من برای او (مذکر) یک کتاب تازه خریدم.
همانطور که در جدول بالا ملاحظه می کنید، برای خطاب از ضمایر du, ihr, Sie استفاده میشود که در زیر به شرح هر یک خواهیم پرداخت.
نکته: du ضمیر دوم شخص مفرد است و در خطاب به یک نفر به کار می‌رود. از ضمیر du هنگام صحبت کردن با کودکان، دوستان و خویشان نزدیک، حیوانات و اشیاء مورد علاقه همچون اسباب بازی یا اتومبیل می‌توان استفاده کرد. اگر در مورد استفاده از du یا Sie شک در میان باشد، بهتر استاز شکل مودبانه Sie استفاده کرد.
نکته: ihr صورت جمع du است و برای دوم شخص جمع به کار می‌رود. موارد استفاده از آن عیناً مانند du ولی در حالت جمع است.
نکته: ضمایر du و ihr و شکل های ملکی آن ها را معمولا با حرف کوچک می‌نویسند.
Du sollst deine Frau mitbringen.
باید خانمت را همراه بیاوری.
در نامه نگاری همین ضمایر با حرف بزرگ نوشته می‌شوند.
Liebe Elke,
Gestern bin ich Deinem Bruder begegnet. Er wollte wissen, warum Du nichts von Dir hören lässt!
الکه ی عزیز،
دیروز برادرت را دیدم. میخواست بداند چرا خبری از خودت نمی‌دهی.
نکته: Sie صورت مودبانه یا رسمی خطاب کردن است و در تمام صورت های صرفی و ملکی با حرف بزرگ نوشته میشود.
Was haben Sie gesagt?
چی گفتید؟
Ich habe es Ihnen schon gegeben.
الان آن را به شما دادم.
Ja, Ihre Sachen sind jetzt fertig.
بله، وسایلتان دیگر حاضرند.
از Sie در موارد زیر استفاده میشود:
- کودکان هنگام خطاب به بزرگترها به جز افراد درجه یک خانواده ی خود.
- بزرگترها هنگام خطاب به فرزندان خود که سن شان از حدود شانزده سال بیشتر است.
- معلم ها هنگام خطاب به دانش آموزان سال های آخر دبیرستان.
- رؤسا هنگام خطاب به کاراموزان.
- اشخاص بزرگسالی که برای بار اول یکدیگر را ملاقات می‌کنند.
- هنگام خطاب به همکاران، دوستان و آشنایان، مگر اینکه از قبل شکل دوستانه و غیررسمی du از دو طرف پذیرفته شده باشد، در این صورت لازم است که همیشه از صورت غیر رسمی استفاده کرد و بازگشت به صورت رسمی اهانت آمیز خواهد بود.
ضمایر شخصی er, sie, es
تمام اسم ها در آلمانی به لحاظ دستوری مذکر، مونث یا خنثی هستند.
- Der Tisch (میز (مذکر))
- Die Gardine (پرده (مونث))
- Das Baby (نوزاد (خنثی))
ضمیر شخصی از لحاظ عدد و جنس تابع اسمی است که جایگزین آن گشته است.
توجه کنید که از ضمیر اس تنها برای اسم های خنثی استفاده می‌گردد و نه هر شی بی جان.
Das Bild ist schön … Es ist schön.
از ضمیر er برای اشیاء بی جانی که جنس دستوری شان مذکر است استفاده می‌گردد.
Der Tisch ist groß … Er ist groß.
از ضمیر sie برای اشیای بی جانی که جنس دستوری شان مونث است استفاده می‌گردد.
Die Gardine ist weiß … Sie ist weiß.
از طرف دیگر جایگزین اسم هایی که به اشخاص اشاره دارند ولی جنس دستوریشان خنثی است، ضمیر شخصی es است.
Das Kind stand auf … Es stand auf.
یک غلط متداول میان خارجیانی که آلمانی می‌آموزند استفاده از ضمیر es برای تمام اشیاء بی جان است.
موارد استفاده از man
از ضمیر man هنگام اشاره به شخص نامعلوم و یا هنگام گفتگوی کلی از انسان به معنی همه ی آدم ها استفاده می‌گردد.
Es tut einem gut.
برای آدم خوب است.
از ضمیر man همچنین برای ساختن صورت مجهول می‌توان استفاده کرد.
Man holt mich um 7 ab.
ساعت هفت دنبالم می‌آیند.
صورت اضافه ی ملکی ضمایر شخصی
ضمایر شخصی صورت های اضافه ی ملکی زیر را دارند:
- meiner (مربوط به من)
- deiner (مربوط به تو)
- seiner (مربوط به او (مذکر))
- ihrer (مربوط به او (مونث))
- Unser (مربوط به ما)
- euer (مربوط به شما (جمع))
- ihrer (مربوط به آن ها)
- Ihrer (مربوط به شما (مودبانه))
در عمل اما، از این صورت ها به ندرت استفاده میشود. تا آنجا که ممکن است از عبارت هایی استفاده میشود که فاقد حالت (اضافه) ی ملکی باشند. از صورت های اضافه ی ملکی به همراه حروف اضافه ی wegen و Willen, صورت های زیر ساخته میشود.
- meinetwegen / meinetwillen (به خاطر من)
- deinetwegen / deinetwillen (به خاطر تو)
- seinetwegen / seinetwillen (به خاطر او (مذکر))
- ihretwegen / ihretwillen (به خاطر او (مونث)
- unsertwegen / unsertwillen (به خاطر ما)
- euretwegen / euretwillen (به خاطر شما (جمع))
- ihretwegen / ihretwillen (به خاطر آنها (جمع))
- Ihretwegen / Ihretwegen (به خاطر شما (مودبانه))
در اینجا مقاله ضمایر شخصی در آکوزاتیو و داتیو در آلمانی به پایان می‌رسد. در صورت داشتن سوال میتوانید برایمان بنویسید. در ضمن برای شرکت در کلاس های آموزش آنلاین زبان آلمانی فرالن، کافیست به صفحه این زبان در سایت مراجعه کنید و فرم ثبت نام را پر کنید.
دیدگاهتان را بنویسید