حروف اضافه در زبان آلمانی + مثال
در این مقاله میخواهیم به بررسی حروف اضافه در زبان آلمانی (die deutschen Präpositionen) که اتفاقا مبحث بسیار مهم و البته شاید کمی گیج کننده در گرامر زبان آلمانی برای فراگیران باشد. قبل از شروع باید بگویم که اگر می خواهید زبان آلمانی را به طور کامل یاد بگیرید، می توانید در کلاس های آموزش زبان آلمانی آنلاین سایت فرالن شرکت کنید. اطلاعات بیشتر در صفحه زبان آلمانی در سایت قرار دارد.
فهرست مقاله
حروف اضافه در زبان آلمانی
در ابتدا به جمله های زیر توجه کنید:
Er ist in Berlin.
او در برلین است.
Wohnen Sie in Berlin?
آیا شما در برلین زندگی میکنید؟
Wir studieren in Berlin.
ما در برلین تحصیل میکنیم.
Kaufen Sie in Indien Tee?
شما در هندوستان چای میخرید؟
Iran liegt in Asien.
ایران در قاره ی آسیاست.
یکی از معانی “in” در برداشت فارسی زبانان، “در” است، ولی گویا در جملات زیر معنای دیگری پیدا میکند:
Ich gehe hier in die Schule.
من اینجا به مدرسه میروم.
Fahren Sie in die Hafezstraße?
آیا شما به خیابان حافظ می‌روید؟
Sie kommen in das Schulzimmer.
آنها به کلاس درس می‌آیند.
Ich reise oft ins (in+das) Ausland.
من زیاد به خارج سفر میکنم.
در چند مثال بالا “in” با اسم هایی آمده است، که حرف تعریف (Artikel) دارند. اینجا دیگر “in” معادل “در” نیست.
در زبان آلمانی اگر بخواهند وجود چیزی را در درون چیزی دیگری نشان دهند و یا حرکت به سمت جایی را بیان کنند، از حرف اضافه ی “in ” استفاده می‌کنند. البته یک استثنا در این مورد وجود دارد و آن این است که برای نشان دادن حرکت یا سفر به شهرها و کشورها (البته آنهایی که حرف تعریف ندارند) از حرف اضافه ی “nach” استفاده میکنیم.
Fliegen Sie oft nach Südamerika?
آیا شما به آمریکای جنوبی پرواز میکنید؟
Heute reise ich nach Bonn.
من امروز به شهر بن سفر میکنم.
همانطور که دیدید در این دو مثال بالا از حرف اضافه ی nach استفاده کردیم چون اسم شهر و کشور مثال های بالا بدون ارتیکل بودند. با مشاهده ی تفاوت های معنایی حروف اضافه، این نتیجه حاصل می‌شود که حروف اضافه را در هر زبانی، متناسب با خصلت های ذاتی و ساختاری آن به کار می‌برند و نمی‌توان معادل دقیق، ثابت و مشترکی برای زبان های مختلف یافت. بنابراین بهتر است، حروف اضافه ی هر زبان را در قالب متداولش آموخت.
نکات ضروری حروف اضافه در آلمانی
حرف اضافه ی aus (از، خارج از)
1. در جواب کلمه ی پرسشی woher (از کجا) که منشا و مبدا چیزی و کسی را بیان میکند. به نمونه های زیر توجه کنید:
Woher ist mein Brief?
نامه ی من از کجا آمده است؟
Er ist aus Düsseldorf.
آن نامه از دوسلدورف آمده است.
Woher sind Ihre Freunde?
دوستان شما اهل کجا هستند؟
Sie sind aus Teheran.
انها اهل تهران هستند.
Woher kommen Sie?
شما از کجا میایید؟
Ich komme aus Deutschland.
من آلمانی هستم. (از آلمان میایم)
2. کاربرد اصطلاحی، به معنای پایان یافتن. به جمله ی زیر دقت کنید:
Das Spiel ist aus.
بازی تمام است.
Ist der Unterricht noch nicht aus?
آیا درس هنوز تمام نشده است؟
این دو مورد، موارد استفاده از حرف اضافه ی aus بودند، حال حرف اضافه ی بعدی را تحلیل میکنیم.
von (از)
موارد استفاده حرف اضافه von (از):
الف) در جواب (woher) مبدا حرکت چیزی یا کسی را میرساند. به مثال های زیر توجه کنید:
Woher kommst du?
از کجا میایی؟
Ich komme aus Frankfurt.
من از فرانکفورت میایم.
Woher kommt unser Zug?
قطارمان از کدام شهر می‌آید؟
Er kommt aus München.
آن از مونیخ می‌آید.
ب) در بسیاری از موارد، تعلق یا مالکیت چیزی را بیان میکند.
[/ex]
Ist das ein Landkarte von Europa?
آیا این نقشه ی اروپاست؟
Das Buch hier ist von Peter.
این کتاب مال پتر است.
Ich bin nicht von hier.
من اهل اینجا نیستم.
Wie heißt das Gegenteil von klein?
متضاد “کوچک” چیست؟
پ) von میتواند در قالب یک اصطلاح، برای پرسیدن شغل بکار رود.
Was sind Sie von Beruf?
شغل شما چیست؟
Ich bin von Beruf Lehrer.
من ( از نظر شغل) معلم هستم.
حرف اضافه ی “in” (در، داخل، به، به داخل)
الف) در جواب Wo (کجا)، وجود کسی یا چیزی را در درون جایی میرساند. در این زمینه به نکات توجه کنید:
1. برای مکان های جغرافیایی، که حرف تعریف ندارند، “in” صرف نمی‌شود، مثلا اسامی شهرها و کشورها.
Wo wollen Sie studieren?
کجا میخواهید تحصیل کنید؟
In Berlin will ich studieren.
در برلین میخواهم درس بخوانم.
2. به شکل “im” همراه با اسمی که حرف تعریف مذکر و یا خنثی دارد (in داتیو میباشد).
Wissen Sie, wo meine Tasche ist?
Sie ist im Zimmer.
آن در اتاق است.
3. به شکل “in der” همراه با اسمی که حرف تعریف مونث دارد:
Wo wohnen Sie?
In der Hafezstraße.
در خیابان حافظ
ب) در جواب wohin، که حرکت به (داخل) جایی را میرساند و فقط زمانی به شکل “in den” در می‌آید که اسم همراه آن مذکر باشد.
Wohin به معنای “به کجا” میباشد و در حقیقت “اکوزاتیو” میباشد به همین دلیل بعد از in در صورت داشتن اسم مذکر به “in den” تغییر میکند ولی اگر اسم همراه آن مونث، خنثی و یا جمع باشد هیچ تغییری نمی‌کند.
Wohin geht Ihr Freund jetzt?
دوست شما حالا به کجا می‌رود؟
Er geht in den Bahnhof.
او به ایستگاه قطار می‌رود.
Wohin fliegt der Flugkapitän oft?
این خلبان بیشتر به کجا پرواز میکند؟
Wohin will er?
او می‌خواهد کجا برود؟
Er will in die Schule?
او می‌خواهد به مدرسه برود.
ت) حرف اضافه ی nach (به طرف، بعد از)
1. در جواب wohin می‌آید و بیشتر برای تعیین مقصد به کار می‌رود:
Wohin reisen Sie oft?
شما بیشتر به کجا سفر میکنید؟
Nach Berlin.
به برلین.
Wohin fährt unser Zug jetzt?
حالا قطارمان به کجا می‌رود؟
Er fährt von Bonn nach Berlin.
آن از بن می‌آید و به برلین می‌رود.
Jetzt möchten wir nach oben gehen.
اکنون ما میخواهیم به طبقه ی بالا برویم.
Fahren Sie jetzt bitte nach links.
حالا لطفا به سمت چپ بروید.
2. در جواب Wann (کی، چه وقت)
Wann beginnt das Spiel?
بازی کی شروع می‌شود؟
Um zehn nach eins.
ساعت یک و ده دقیقه.
3. در قالب اصطلاحی و استثنایی “nach Hause gehen”:
Um zehn will ich nach Hause.
کن میخوام ساعت ده به خانه بروم.
ث) حرف اضافه ی vor (قبل از) در جواب wann.
Ich möchte vor zehn Uhr da sein.
من میخواهم قبل از ساعت 10 آنجا باشم.
ج) حرف اضافه ی ترکیبی zum (به طرف)
1. در جواب wohin حرکت به سمت و سویی را میرساند:
Wohin fährt der Bus?
این اتوبوس به کجا می‌رود؟
Er fährt zum Flughafen.
آن به فرودگاه می‌رود.
Dann gehe ich zum Schalter 7.
ان وقت من به باجه ی 7 میروم.
2. “zu” در قالب مصطلح و استثنایی “zu Hause sein” (در خانه ماندن)
Um acht Uhr bin ich zu Hause.
ساعت هشت در خانه هستم.
Er arbeitet oft zu Hause.
او بیشتر در خانه کار میکند.
چ) “am” (در کنار، پیش، دم) در جواب wo و قابل مقایسه با “im”
Wo sind Sie um elf?
ساعت یازده کجا هستید؟
Um elf bin ich am Bahnhof.
ساعت یازده من در ایستگاه قطار هستم.
Die Tickets sind am Schalter 8.
بلیط تان را از گیشه ی 8 دریافت کنید.
Die Tikets sind im Schalter 8.
بلیط ها در گیشه ی شماره ی هشت است.
ح) um ( سر، در، ساعت) در جواب wann
Um wieviel Uhr kommen Sie nach Hause?
شما در چه ساعتی به خانه میایید؟
Ich bin immer um 7 Uhr zu Hause.
من همیشه در ساعت هفت خانه هستم.
حروف اضافه را علاوه بر کاربرد فعلی می‌توان برای نسبت های زمانی و مکانی نیز به کار برد.
Der Student aus Paris
دانشجوی پاریسی
Der Brief aus Wien
نامه ی وینی (نامه ای که از وین آمده است.)
Die Karte von Europa
نقشه ی اروپا
Der Taxifahrer von hier
راننده ی تاکسی محلی
Die Stadt in Asien
شهری در اسیا
Der Herr Im Hotel.
آقایی که در هتل است.
Die Reise nach Paris
سفر به پاریس
Die Arbeit zu Hause
کار در خانه
Das Fräulein am Apparat.
خانمی که پای تلفن است.
در اینجا این مبحث از حروف اضافه در زبان آلمانی تمام می‌شود، اما مبحث مهمتری از حرف اضافه را که مربوط به حروف اضافه ی اکوزاتیو و داتیو هست را در مقاله ی جداگانه ای بخوانید. در پایان توجه داشته باشید که برای یادگیری زبان آلمانی می توانید در کلاس های آموزش زبان آلمانی آنلاین فرالن شرکت کنید. اطلاعات کامل کلاس ها در صفحه این زبان در سایت قرار دارد.
دیدگاهتان را بنویسید